Ji xwe re sî û du hezar erebeyên şer û Padîşahê Maexayê girtin. Ew jî hatin û li ber Mêdevayê artêşgeh danî. Emmonî ji bajarên xwe civiyan û hatin şer.
“Ji welatê ku me wê demê wekî milk mîras stand, min bakurê bajarê Eroêra ku nêzîkî Geliyê Arnonê bû, nîvê herêma çiyayî ya Gîladê û bajarên wê derê dan eşîrên Gad û Rûbên.
Sîhonê Padîşahê Amoriyan ê ku li Heşbonê rûdinişt û li ser axa ji Eroêra li keviya Geliyê Arnonê û heta Çemê Yabboqê yê ku sînorê Emmoniyan bû dajot û nîvê herêma Gîladê tê de bû
Ji ber ku mîrasa Lêwiyiyan kahintiya Xudan e, di nav axa we de para wan tuneye. Eşîrên Gad, Rûbên û nîveşîra Minaşşe jî parên xwe yên li rojhilatê Çemê Şerîayê standine ku Mûsayê xulamê Xudan daye wan.”
Sê sed sal e ku gelê Îsraêl li Heşbonê û gundên wê, li Eroêr û gundên wê, li hemû bajarên derdora Arnonê rûdinin. Ma çima we di wê demê de ev der nestandin?