Qanûnên wî, peymana ku bi bav û kalên wan re çêkiribû û şîreta li wan kiribû, red kirin. Wan da pey tiştên pûç û vala û bûn mirovên beredayî. Wan da pey miletên derdora xwe ku Xudan gotibû wekî wan nekin.
Serekên Soanê çiqas ehmeq in, Şêwirmendên Firewn ên şehreza, Şîretên bêhişan dikin. Hûn çawa ji Firewn re dibêjin: “Ez kurê şehreza me, Ez kurê padîşahên berê me?”
Loma ezê careke din kerametan nîşanî vî gelî bidim, Erê ezê karekî nûwaze û matmayî bikim. Wê şehrezabûna şehrezayan nemîne Û fêmdariya fêmdaran bê veşartin.”
Ezê pîlanên Cihûda û Orşelîmê li vir vala derînim. Ezê wan bidim destê kesên li pey kuştina wan û bidim ber şûrên dijminên wan. Ezê cendekên wan ji heywanên erdê û teyrên ezmanan re bikim xurek.
Kahinan negot: ‘Ka Xudan li ku ye?’ Kesên ku şerîet di destê wan de ye, ez nas nekirim, Şivanan li dijî min serî hilda, Pêxemberan jî bi navê Baal pêxemberî kir Û da pey pûtên bêkêr.”
Ji ber kirêtiyên xwe, şermezar bûn? Lê wan qet şerm nekir. Ew nizanin rûsorbûn çi ye. Loma jî wê di nav ketiyan de bin, Gava ez wan ceza bikim, wê biterpilin” dibêje Xudan.
Xudan wiha dibêje: “Ji bo sê-çar û zêdetir neheqiyên gelê Cihûda, Ezê cezayê wan ranekim. Wan Şerîeta Xudan red kir, Qanûnên min pêk neanîn. Pûtên wan ew averê kirin, Ew pûtên ku bav û kalên wan jî da pey.
Hay jê hebin ku wan pêk bînin. Çimkî wê ev yek, li ber çavê gelan fêmdarî û şehrezayiya we nîşan bide. Wê tevahiya van qanûnan bibihîzin û bibêjin: ‘Bi rastî jî ev milet, mezin, fêmdar û şehreza ye.’