Qanûnên wî, peymana ku bi bav û kalên wan re çêkiribû û şîreta li wan kiribû, red kirin. Wan da pey tiştên pûç û vala û bûn mirovên beredayî. Wan da pey miletên derdora xwe ku Xudan gotibû wekî wan nekin.
“Ji bo ku tu wan vegerînî ser Şerîeta xwe te ew hişyar kirin. Lê wan quretî kir û guhdariya emrên te nekirin. Wan li dijî hikmên te ku mirov bi kirina wan dijî, guneh kirin. Wan serhişkî kir, pişta xwe da te û guhdariya te nekir.
Lê wan guhdarî nekir û guh nedayê. Hemûyan jî da pey serhişkiya dilê xwe yê xerab. Min jî hemû gotinên vê peymanê bi ser wan de anî. Çimkî min li wan emir kir ku pêk bînin. Lê wan nekir.’”
“Xwedayê Îsraêl Xudanê Karîndar wiha dibêje: ‘Va ye ezê tevahiya belayên ku min li ser gotibû bînim serê vî bajarî û hemû gundên wî. Çimkî wan serhişkî kir û guh neda gotinên min.’”
“Ev bîst û sê sal in, ji sala sêzdehan a Yoşiyayê Padîşahê Cihûdayê kurê Amon heta îro, gotina Xudan ji min re tê û min gelek caran ji we re got, lê we guhdarî nekir.
Çimkî wan guhdariya gotina min nekir.” Ev e gotina Xudan. “Min gelek caran bi riya xulamên xwe yên pêxember gotinên xwe ji we re şandin. Lê we guhdarî nekir.” Ev e gotina Xudan.
Tenê sûcê xwe qebûl bike. Te li dijî Xwedayê xwe Xudan serî hilda. Te li bin her dara şîn, Hezkirina xwe bi îlahên xerîb re belav kir. Te guhdariya dengê min nekir.’” Ev e gotina Xudan.
Ew hatin û wan ew ji xwe re kir milk. Lê belê wan guh neda dengê te û di Şerîeta te de nemeşiyan. Wan tu emrên te pêk neanîn ku te li wan kirin. Loma te tevahiya van belayan anîn serê wan.
Her yek ji we, hûnê birayê xwe yê Îbranî yê ku we ji bo koletiyê kiriye û şeş salan ji we re koletî kiriye, di dawiya sala heftan de azad bikin. Lê bav û kalên we guhdariya min nekir. Wan guh neda min.
Min gelek caran xulamên xwe yên pêxember ji we re şandin û got: Bila herkes xwe ji riyên xwe yên xerab bide alî û karên xwe sererast bike. Li pey îlahan neçin û xulamiya wan nekin. Wî çaxî hûnê li welêt rûnin ku min da bav û kalên we. Lê belê we guh neda û guhdariya min nekir.
“Loma Xwedayê Îsraêl Xwedayê Karîndar Xudan wiha dibêje: ‘Va ye, ezê hemû xerabiya ku min li dijî gelê Cihûda û hemû şêniyên Orşelîmê got, bişînim ser wan. Çimkî min ji wan re got, lê wan guhdarî nekir. Min gazî wan kir, lê wan bersiv neda.’”
Ya Xudan, ma çavê te ne li ser rastiyê ye? Te li wan xist, lê ew li ber xwe neketin, Te ew qedandin, lê wan terbiye qebûl nekir. Wan rûyê xwe ji kevir hişktir kir û nexwest vegerin.
Ez bi kê re bipeyivim? Ez kê hişyar bikim ku guhdarî bike? Va ye, guhê wan giran in, ew baş nabihîzin. Gotina Xudan li gorî wan riswabûnek e, Dilê wan pê şa nabe.
Ji rojên bav û kalên xwe ve we herdem xwe ji qanûnên min da alî û ew pêk neanîn. Li min vegerin, ezê jî li we vegerim.” Xudanê Karîndar dibêje. “Lê hûn dibêjin: ‘Em çawa li te vegerin?’