Gava ew ji te re bibêjin: ‘Em herin ku derê?’ ji wan re bibêje: ‘Xudan wiha dibêje: “‘Kesê ji bo mirinê ye, bila here mirinê. Kesê ji bo şûr e, bila here ber şûr. Kesê ji bo xelayê ye, bila here xelayê. Kesê ji bo êsîriyê ye, bila bibe êsîr.’”
Hemû kesên li vî bajarî bimînin, wê bi şûr, kul û xelayê bimirin. Lê kesê here teslîmî Kildaniyên dor li bajêr dipêçe bibe, wê sax bimîne. Wê canê wî jê re bibe malê talên.
Li ser vê yekê Sîdqiyayê Padîşah emir da ku Yêremya bixin hewşa parêzvanan. Heta ku li bajêr nan hebû, wan her roj ji Kuçeya Nanpêjan nanekî da wî. Bi vî awayî Yêremya li hewşa parêzvanan ma.
“Ya xweyê min padîşah! Her tiştên ku van zilaman bi Yêremyayê Pêxember kirin xerab in. Wan ew avêt sarincê û wê li wê derê ji birçîbûnê bimire. Çimkî li bajêr nan nema.”
“Xudanê Karîndar wiha dibêje: ‘Rojiyên mehên çar, pênc, heft û dehan, wê ji bo Mala Cihûda bibin cejnên demên şahî û coşiyê û cejnên kêfxweşiyê. Loma jî, ji rastî û aştiyê hez bikin.’
Wê xelaya diqeline, nexweşiya dadiqurtîne Û belaya dijwar bên ser wan. Ezê diranên cinawiran Û jehra marên di nav tozê de dişêlin Bi ser wan de bişînim.