“Min li bakur kesek rakir ser lingan Û ji dera avêtina rojê tê. Wê gazî navê min bike. Çawa ku cerçêker gilê biperçiqîne, Wê were û serekan wekî heriyê Di bin lingên xwe de biperçiqîne.
Tirsa ku tu tînî Û quretiya dilê te, tu xapandî. Ya kesê ku di şikeftên zinaran de rûdinî! Ya kesê ku bilindciyan dagir dikî! Cihê xwe wekî teyran li bilindciyan jî ava bikî, Ezê te ji wê derê bînim xwarê.” Ev e gotina Xudan.
“Rabe here welatê Meratayîmê! Bi ser wê de here, êrîşê şêniyên Peqodê bike. Wan bi tevahî tune bike.” Ev e gotina Xudan. “Çawa ku min li te emir kiriye, wisa bike.
Loma guh bidin pîlana Xudan a li dijî Babîlê! Guhdariya armanca wî ya li ser welatê Kildaniyan bikin: “Wê karik û berxik bên kaşkirin, Ji rûyê wan, wê mêrgên wan wêran bike.
“Tîran tûj bikin! Tîrdankan tije bikin! Xudan ruhê padîşahên Medan hişyar kir, Armanca wî hilweşandina Babîlê ye. Çimkî ev heyfa Xudan e, Heyfa Perestgeha wî ye.
“Ya çiyayê ku xera dike! Ya yê ku tevahiya dinyayê xera dike! Ez li dijî te me!” Ev e gotina Xudan. “Ezê destê xwe li dijî te dirêj bikim Û te ji zinaran gêrî xwarê bikim. Ezê te bikim çiyayekî şewitandî
Wê xerabkarek bi ser wê de were, Erê, bi ser Babîlê de were. Wê mêrxasên wê bên desteserkirin Û kevanên wê bên şikandin. Çimkî Xudan, Xwedayê bergîdanê ye, Bi tevahî bergîdanê dide.
Xudanê Karîndar wiha dibêje: “Sûrên Babîlê yên fireh wê bi tevahî hilweşin, Wê dergehên wê yên bilind bişewitin. Wê keda miletan vala here, Hewldana neteweyan bi tenê kêrî êgir were.”