34 “Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê em têk birin, Wî em daqurtandin, kirin taximê vala Û wekî cinawirê deryayê em daqurtandin. Wî zikê xwe bi xweşiyên me tije kir, Lê paşê em vereşandin.
Lê ev gel hatiye şelandin û talankirin. Hemû ketine dafikên qul Û di zîndanên kûr de hatine girtin. Ew bûne talan Û kesê rizgar bike tuneye. Ew hatine şelandin Û kesekî bêje: “Bi şûn de bide” tuneye.
Her kesê ew dîtin, ew xwar. Neyarên wan got: ‘Em ne sûcdar in, Sedem sûcê wan e! Ew li dijî Xudanê ku mêrga rastiyê ye, Li dijî Xudanê hêviya bav û kalên wan, sûcdar bûn.’
Ew bajarê ku bi mirovan tije bû, Çawa bi tena serê xwe rûdine! Di nav miletan de mezin bû, Niha wekî jinebiyekê ye! Di nav herêman de şahbanûyek bû, Niha di bin suxrevaniyê de ye.
Hemû dijminên te li dijî te devê xwe vedikin, Difîkînin û diranên xwe diqirçînin. Dibêjin: “Me ew daqurtand! Roja em li bendê bûn ev e! Me ew roj dît!”
«Wey li we hûn Şerîetzan û Fêrisîno! Hûn durûno! Hûn Padîşahiya Ezmanan li ber mirovan digirin. Hûn bi xwe nakevinê û ne jî hûn dihêlin ên ku dixwazin bikevinê, derbas bibin.