Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Yêremya 50:19 - Kurmanji Încîl

19 Ezê gelê Îsraêl careke din bînim mêrga wî Û wê li Başan û Karmelê biçêre. Wê li herêmên çiyayî yên Efrayîm û li Gîladê xwe têr bike.”

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Yêremya 50:19
36 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Kesên herêma ku Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê ew sirgûna Babîlê kiribûn, vegeriyan Orşelîm û Cihûdaya bajarên xwe, ev in.


Tu çavên xwe ji ser min bide alî, Wan ez têk birim. Keziyên te, wekî keriyê bizinan e Ku ji pala Gîladê tên xwarê.


Welat şîn dike û diçilmise, Lubnan şerm û qels dike. Deşta Şaronê wekî beriyê ye. Başan û Karmel pelên xwe diweşînin.


Wê her der bibe kulîlk, Wê şa be û bi kêf biqîre. Wê rûmeta Lubnanê, Rewnaqiya Karmel û Şaronê bê dayîn. Wê rûmeta Xudan, Rewnaqiya Xwedayê me bibînin.


“Ezê saxmayiyên pezê xwe ji hemû welatên ku min ew ajotibûnê, bidim hev. Ezê dîsa wan vegerînim ser mêrgê wan û wê zêde û berdar bin.


Di wan rojan de wê Mala Cihûda bi Mala Îsraêl re bibe yek û wê bi hev re ji herêma bakur werin wî welatê ku min bi milkî dabû bav û kalên we.


Gotina Xudan ev e: “Lê Aqûbê xulamê min, netirse! Îsraêlo, neşikê! Çimkî va ye, ezê te ji dûrî Û ziriyeta te ji welatê sirgûnbûna wan rizgar bikim. Wê Aqûb vegere, aramî û bêxemiyê bibîne. Wê kesê wî bilerizîne tunebe.


Xudan wiha dibêje: “Va ye ezê konên Aqûb vegerînim firehiya berê Û li ber warên wî bikevim. Wê bajar li ser xirbeyekî demên berê ji nû ve ava bibe Û qesir li cihê xwe yê heq rûne.


Ax! Ew roj gelek tirsdar e, Roja wekî wê tuneye. Ji bo Aqûb, dema tengasiyê ye, Lê wê jê rizgar bibe.”


Ezê kahinan bi rûn têr bikim, Wê gelê min bi qenciya min têr bibe.” Ev e gotina Xudan.


Çimkî ezê bi têra xwe canê çilmisî bidim vexwarin û hemû dilên birçî têr bikim.”


Çimkî wê roj bê Ku nobedar li herêma çiyayî ya Efrayîmê bêjin: ‘Rabin em hilkişin Siyonê, ba Xwedayê xwe Xudan!’”


‘Va ye ezê wan ji hemû welatên ku min bi hêrs, xezeb û qehra xwe ya mezin ew derxistine, bicivînim. Ezê wan vegerînim vir û wan di ewlehiyê de bidim rûniştandin.


“Lê Aqûbê xulamê min, netirse! Îsraêlo, neşikê! Çimkî va ye, ezê te ji dûrî Û ziriyeta te ji welatê sirgûnbûna wan rizgar bikim. Wê Aqûb vegere, aramî û bêxemiyê bibîne. Wê kesê wî bilerizîne tunebe.”


“Gelê min miyên windabûyî ye. Şivanên wan ew ji rê derxistin Û li serê çiyê ew berdan. Ew li gelek gir û çiyayan digerin, Mêrgên xwe ji bîr kirin.


Ya Xwedê! Bi gopalê xwe Ji gel û keriyê xwe re şivantiyê bike Ku li daristanê û li welatê berdar tenê dimîne. Wekî dema berê, bila niha jî li Başan û Gîladê biçêrin.


Ma îlahekî wekî te heye ku sûcan dibexişîne Û serhildanên saxmayiyên gelê xwe efû dike?! Ji ber ku tu bi dilovaniyê şa dibî, Tu heta hetayê bi hêrs namînî.


Ezê wan ji welatê Misrê vegerînim Û ji Aşûrê berhev bikim. Heta cih têra wan neke, Ezê wan bînim welatên Gîlad û Lubnanê.


Gelek zêde pez û dewarên Gadî û Rûbêniyan hebûn. Gava wan dît ku axa Yazêrê û axa Gîladê ji bo xweyîkirina heywanan baş in,


ango ev deverên ku Xudan li ber civaka Îsraêl têk bir, ji bo pez û dewaran baş e û heywanên xulamên we jî hene.


Yêşû ji wan re got: “Heke hûn pir qelebalix bin û herêma çiyayî ya Efrayîmê ji we re teng be, herin daristanên welatê Perîzzî û Refayiyan û cihê xwe fireh bikin.”


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ