Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Yêremya 50:17 - Kurmanji Încîl

17 “Gelê Îsraêl pezê belavbûyî ye ku şêran ew revand. Pêşî Padîşahê Aşûrê ew xwarin, Paşê Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê jî hestiyên wan kotin.”

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Yêremya 50:17
38 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Tîglat-Pîleserê Padîşahê Aşûrê bi ser welatê Îsraêl ve hat. Menahêm hezar telant zîv da Tîglat-Pîleser ku pişta wî bigire û padîşahiya di destê xwe de xurt bike.


Di rojên Peqahê Padîşahê Îsraêlê de, Tîglat-Pîleserê Padîşahê Aşûrê hat û bajarên Îyonê, Avêl-Bêtmaexayê, Yanoahê, Qedeşê, Hasorê û herêmên Gîladê, Celîleyê û seranserê diyarê Nefteliyê desteser kir û ew sirgûnê Aşûrê kirin.


Di rojên wî de Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê hat û Yehoyaqîm sê salan bû xulamê wî. Lê Yehoyaqîm rabû li dijî wî serî hilda.


Wê demê fermandarên Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê hatin ser Orşelîmê û bajar dorpêç kir.


Di roja dehê meha dehan a nehsaliya padîşahiya Sîdqiya de Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê bi tevahiya artêşa xwe re hat Orşelîmê û artêşgeh ava kir. Li derdora sûrên wê pal çêkirin.


Ava Dîmonê bi xwînê tije bû, Lê ezê hê zêdetir bînim serê wê, Ezê şêrekî bişînim ser filitiyên Moavê, Ser kesên li welêt sax mane.


Ez li gelê xwe hêrs bûm. Min mîrasa xwe mirdar kir, Min ew da destê te. Tu li wan nehatî rehmê, Te nîrê xwe li ser pîr û kalan pir giran kir.


Xezeba xwe, bi ser miletên ku te nas nakin de Û bi ser eşîrên ku gazî navê te nakin de birijîne. Çimkî wan ziriyeta Aqûb xwar. Erê, wan ew xwar û qedand, Wan warê wî jî wêran kir.


Şêrên ciwan li ser wî kir himîn, Dengê xwe da bihîstin, Welat wêran kir, Bajarên wî serobino bûn Û tê de tu kes nema.


Gotina Xudan ev e: “‘Paşê ezê Sîdqiyayê Padîşahê Cihûdayê, xulamên wî û hemû kesên bajêr ên ku ji ber kul, şûr û xelayê sax mane, bidim destê Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê û dijminên pey kuştina wan. Wê hemûyan bide ber şûran, canê wan nebexişîne, li ber wan nekeve û rehmê nîşanî wan nede.’


Şêr ji hewinga xwe derket, Xerabkar ku miletan helak dike da rê. Ew ji cihê xwe derket Ku welatê te wêran bike. Wê bajarên te xera bibin, Wê tu kes lê nemîne.


“Va ye, wekî şêrê ku ji nav deviyên Çemê Şerîayê dertê mêrga avî, Ezê jinişkave Edomê ji cihê wê biqewitînim. Kesê ez hilbijêrim, ezê li ser wan bikim serwer. Gelo, yê wekî min heye? Ma kî dikare dozê li min veke? Şivanê li ber min bisekine kî ye?


Wê zad û nanê te daqurtîne, Keç û kurên te daqurtîne, Pez û dewarên te daqurtîne Û mêw û darhejîrên te daqurtîne. Wê bajarên te yên bisûr ên ku tu pê ewle yî, Bi şûr biperçiqîne.”


Loma wê şêrekî daristanê li wan bixe, Wê gurê çolê wan perçe bike Û wê piling li ber bajarên wan bikeve kemînê. Her kesê ji wir dertê, wê bê perçekirin. Çimkî neheqiya wan zêde ye Û çivanokiya wan gelek e.


“Gelê min miyên windabûyî ye. Şivanên wan ew ji rê derxistin Û li serê çiyê ew berdan. Ew li gelek gir û çiyayan digerin, Mêrgên xwe ji bîr kirin.


Wê Babîlî wekî şêrên ciwan, Wekî ferxê şêran bi hev re bikin himîn.


Gava Sîdqiya bû padîşah bîst û yek salî bû. Wî li Orşelîmê yanzdeh salan padîşahî kir. Diya Sîdqiya Hamûtala keça Yêremyayê Lîvnayî bû.


Padîşah emir kir, wan zilamên ku giliyê Daniyêl kiribûn anîn. Wî ew bi jin û zarokên wan ve avêt çala şêran. Hê negihîştibûn binê çalê, şêran ew li hewayê girtin û hemû hestiyên wan şikandin.


Ezê hemû miletan bicivînim Û bînim Deşta Yehoşafatê. Ji ber ku wan mîrasa min gelê Îsraêl, Di nav miletan de belav kir, Ezê wan li wê derê dadbar bikim. Wan welatê min parve kir,


Çimkî hûn wek miyên ji rê averêyî bûn, lê belê niha hûn li Şivan û Çavdêrê canê xwe vegeriyan.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ