“Ya jina kêf û zewqê ku di ewlehiyê de rûdine Û di dilê xwe de dibêje: ‘Ez heme Û ji xeynî min, yeka din tuneye. Ezê jinebî nemînim Û windabûna zarokan nebînim’ Niha bibihîze!
Xudan wiha dibêje: “Ezê hemû cîranên xwe yên xerab ên ku dest davêjin mîrasa ku min daye gelê xwe Îsraêl, ji welatên wan ji kokê rakim. Ezê Mala Cihûda jî, ji nav welatên wan rakim.
Leşkerên bipere yên di nav wan de jî Wê wekî golikên dermalekirî Bizivirin û bi hev re birevin. Wê li cihê xwe nesekinin. Çimkî roja felaketa wan, Roja wan a cezakirinê tê.
Wan axîna min bihîst, Tu teselîkarê min tunebû. Hemû dijminên min belaya min bihîst, Ji ber ku te kir, şa dibin. Roja ku te kifş kiriye bîne, Bila ew jî bibin wekî min.
Efrayîm wek çêleka perwerdekirî ye, Ew ji gêrekirinê hez dike. Ezê nîr bixim stûyê wê yê bedew, Ezê bi Efrayîm bidim cotkirin, Bila Cihûda jî cot bike. Wê ziriyeta Aqûb ji bo xwe tevrik bike.
Ya çêlekên Başanê yên li Çiyayê Sameryayê, Guh bidin vê gotinê! Ya jinên ku zordariyê li belengazan dikin, hejaran diperçiqînin Û ji mêrên xwe re dibêjin: “Bîne, em vexwin!”
Di wê roja xerab a birayê xwe de, Divê te bi şahî lê mêze nekira. Di wê roja wan a helakbûnê de, Divê tu li ser Cihûdayiyan şa nebûyayî. Di wê roja teng de, Divê te oxweşikê xwe nekira.
Wê Xudan tevahiya gelên li dijî Orşelîmê şer dikin, bi vê belayê ceza bike: Gava li ser piyên xwe disekinin wê goştê wan bihele, çavên wan birize û zimanê wan di devê wan de bihele.