Têrah malbata xwe hilda, ji Ûra Kildaniyan derket û berê xwe da riya welatê Kenanê. Pê re kurê wî Avram, bûka wî Seraya jina Avram, neviyê wî Lûtê kurê Heran hebû. Ew gihîştin Heranê û li wir bi cih bûn.
Ji ber vê yekê ji bajêr re “Babîl” hat gotin. Çimkî Xudan li wir zimanên hemû mirovan tevlihev kirin. Ji wir ew bi ser tevahiya rûyê erdê ve belav kirin.
Padîşahê Aşûrê, ji Babîl, Kûta, Ewa, Hama û Sefarwayîmê mirov anîn û ew li cihê Îsraêliyan, li Sameryayê û bajarên derdora wê bi cih kirin. Wan Samerya kir milkê xwe û li bajarên wê rûniştin.
Hê ew bi gotin bû, yekî din hat û got: “Kildaniyan bi sê yekîneyan êrîşî ser deveyan kir, ew birin. Wan xulam dan ber şûran. Ez bi tena serê xwe filitîm ku ji te re bêjim.”
“Lê piştî heftê sal temam bû, ezê ji ber xerabiya wan Padîşahê Babîlê û miletê wî ceza bikim.” Ev e gotina Xudan. “Ezê welatê Kildaniyan bikim wêraneyeke herheyî.
Wê hemû milet jê re, ji kurê wî re û ji kurê kurê wî re xulamiyê bikin, helbet heta roja welatê wî jî were. Piştre wê gelek milet û padîşahên mezin wî bikin koleyê xwe.
Hingê milyaketê diduyan li pey wî hat û got: «Hilweşiya! Ew Babîla mezin ya ku ji şeraba fuhûşiya xwe ya har bi hemû miletan daye vexwarin, hilweşiya.»