Êlyasê ji Tîşbeya Gîladê ji Ahav re wiha got: “Bi navê Xudanê Jîndar ê Xwedayê Îsraêl ku ez li ber sekinî me, bêyî ku ez bêjim, wê di salên bê de, ne xunav hebe, ne jî baran.”
Ma pûtekî miletan bikaribe baranê bibarîne heye? Ma ezman dikarin ji ber xwe, taviyê bibarînin? Ya Xwedayê me Xudan! Ma tu ne ew î? Hêviya me tu yî, çimkî te ev hemû tişt kirin.
Wê xerabiya te, te terbiye bike, Wê çivanokiya te erzê te bide şikandin. Bizane û bibîne, Xwedayê xwe Xudan berdan, Tiştekî xerab û tehl e. Tirsa min li ba te tuneye.” Ev e gotina Reb Xudanê Karîndar.
Gotina Xudan ev e: “Ma hûn ji min natirsin? Hûnê li pêş min nelerizin? Min sêlak kir sînorê deryayê û qanûneke herheyî Ku ew jê nikare derbas bibe. Pêlên wê rabin jî, nikare bi ser bikeve, Bike xuşîn jî, nikare derbas bike.
Ya zarokên Siyonê şa bibin, Bi Xwedayê xwe Xudan kêfxweş bibin. Çimkî ew barana pêşî bi pîvana kamil dide we, Çawa ku berê dikir, Barana pêşî û barana paşî dibarîne.
“Hê ji dema palehiyê re sê meh hebû, Min baran ji ser we birî. Min bi ser bajarekî de barand, Lê bi ser bajarê din de nebarand. Bi ser zeviyekê de baran hat, Lê zeviya ku baran bi ser de nehat ziwa bû.
da ku hûn bibin zarokên Bavê xwe yê li ezmanan. Çimkî ew tava xwe hem li ser xeraban û hem jî li ser qencan dertîne û barana xwe bi ser rast û nerastan de dibarîne.
Wê Xudan ezmanan ango xezîneya xwe ya qenciyê ji te re veke ku baranê di wextê xwe de bide û hemû keda destê te bereket bike. Tê bi deyn bidî gelek miletan, lê bi deyn nestînî.
Loma birano, heta hatina Xudan sebir bikin. Binêrin, cotkar li benda berê erdê yê hêja dimîne û ji bo vê yekê sebir dike heta barana biharê û ya payîzê li ser dibare.
Desthilatiya wan heye, ku di rojên pêxemberîtiya xwe de ezmên bigirin, da ku baran nebare. Û desthilatiya wan li ser avê heye, ku wê bikin xwîn û kengê bixwazin, dikarin her belayê bi ser rûyê erdê de bînin.