15 Ya Mala Îsraêl! Ezê ji dûrî ve Miletekî bînim ser we.” Ev e gotina Xudan. “Ew miletekî domdar, miletekî qedîm e, Miletekî ku tu bi zimanê wî nizanî Û ya ku dibêje, fêm nakî.
Îşayayê Pêxember hat ba Hîzqiyayê Padîşah û jê re got: “Van zilaman çi got? Ji ku derê hatine ba te?” Hîzqiya got: “Ji welatekî dûr, ji Babîlê hatine ba min.”
Rezê Xudanê Karîndar Mala Îsraêl e, Şaxê ew pê dilşa ye, Gelê wî Cihûda ye. Heqî bû hêviya wî, Lê wî dît qetilxwînî. Edalet bû hêviya wî, Lê tenê ma hewarî.
Çimkî va ye, Ezê gazî hemû binemalên padîşahiyên bakur bikim.” Ev e gotina Xudan. “Wê bên û li ber dergehên Orşelîmê, Li ber hemû sûrên wê, Li ber hemû bajarên Cihûdayiyan, Textên xwe deynin.
va ye ezê bişînim pey hemû miletên bakur.” Ev e gotina Xudan. “Ezê bişînim pey xulamê xwe Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê jî û wan li dijî vî welatî, hemû şêniyên wî û hemû miletên derdorê rakim. Ezê wan bi tevahî tune bikim. Ezê wan bikim mijara sawê û fîkandinê. Wê bibe xirbeyeke herheyî.
Misrî, Cihûdayî, Edomî, Emmonî, Moavî û hemû kesên ku li beriyê dijîn û kesên porê li kêlekên serê xwe diqûsînin. Çimkî tevahiya van miletan bêsinet in û tevahiya Mala Îsraêl di dil de bêsinet in.”
Divê ev xort bêqisûr û lihevhatî bin, di her mijarê de zana û şehreza bin, guhê wan li ser hînbûnê be. Wê di qesrê de xizmet bikin û ziman û nivîsandina Kildanî hîn bibin.
“Wê şevê min cinawirê çaran dît ku bi saw, tirsdar û gelek hêzdar bû. Diranên wî yên mezin ên ji hesin hebûn. Dixwar û perçe dikir. Yên li paş diman di bin lingê xwe de diperçiqand. Ne wekî cinawirên din bû. Deh qiloçên wî hebûn.
Min bihîst û dilê min lê da, Ji gurmînê lêvên min ricifîn, Rizîbûn ket hestiyên min. Çokên min lerizîn. Lê ezê bi sebir li benda wê rojê bim Ku bibe felaketa gelê êrîşî me kir.
Di Şerîetê de ev hatiye nivîsîn: «Xudan dibêje: ‹Ezê bi yên ku zimanên biyanî dipeyivin Û bi lêvên biyaniyan bi vî gelî re bipeyivim Û dîsa jî ew guhdariya min nakin.› »