Di rojên padîşahiya Yoşiya de Nexoyê Firewnê Misrê ji bo alîkariya Padîşahê Aşûrê bike çû ber Çemê Feratê. Yoşiyayê Padîşah bi ser vî de çû û gava Nexoyê Firewn li Megîddoyê dît, ew kuşt.
Min li ser rûyê erdê ev jî dît: Di bezînê de ne lingsivik, Ne jî di şer de mêrxas bi ser nakevin. Şehreza nên, biaqil jî dewlemendiyê bi dest naxin. Qedrê zanayan jî nayê girtin. Ya ku tê serê her kesî li gorî wext û bextê wan e.
Lê Xudan wekî şervanekî dijwar bi min re ye. Loma wê kesên li pey min biterpilin û bi ser nekevin. Ji ber ku ew bi ser nekevin, wê gelekî şermezar bibin. Wê rezîlbûna wan her û her neyê jibîrkirin.
va ye ezê bişînim pey hemû miletên bakur.” Ev e gotina Xudan. “Ezê bişînim pey xulamê xwe Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê jî û wan li dijî vî welatî, hemû şêniyên wî û hemû miletên derdorê rakim. Ezê wan bi tevahî tune bikim. Ezê wan bikim mijara sawê û fîkandinê. Wê bibe xirbeyeke herheyî.
“Çimkî ew roj, roja Reb Xudanê Karîndar e. Ev, roja tolhildanê ye ku ew ji neyarên xwe tolê bistîne. Wê şûr bixwe û têr bibe, Wê têra xwe ji xwîna wan vexwe. Çimkî li herêma bakur, li kêleka Çemê Feratê, Qurbana Reb Xudanê Karîndar heye.
“Ya kurên Binyamîn! Birevin dereke sitarê, ji Orşelîmê birevin! Li Teqoayê li boriyê bixin, Li Bêthakkeremê alekê deynin. Çimkî wisa xuya ye ku ji bakur belayek Û şikandina mezin tê.