3 ‘Te got: Wey li min! Çimkî Xudan kûl û keder danî ser êşa min. Ez ji nalînê westiyam, ji min re rihetî tuneye.’
“Îro ezê dîsa gazina xwe ya bi keser bikim, Tevî ku nalîna min jî heye, destê Xwedê li ser min giran e.
Wey li min, ez li Meşekê xerîb mam, Di nav konên Kedarê de rûniştim.
Ez bawer im ku ezê li diyarê jîndaran, Bibînim qenciya Xudan.
Kûrahî deng li kûrahiyê dike, bi gurmîna leylanên te, Di ser min re derbas bûn, hemû pêl û avên te.
Ji nalîna xwe ez westiyam, Ji girî her şev şil e doşeka min, Ji hêsrên çavan şil dibe nivîna min.
Ji kederê tarî bû fera çavê min, Qels bûn çav ji rûyê dijminê min.
Ez westiyam ji feryadê, Gewrî li min ziwa bû; Li benda Xwedê, Çavên min tefiyan.
Heke tu di roja teng de sist bî, Hêza te jî tengezar e.
“Barûko! Xwedayê Îsraêl Xudan ji te re wiha dibêje:
Kul û kedera bêderman li ser min e, Dilê min xayîs e.
Xwezî serê min kanî Û çavê min çavkaniya hêsiran bûya Ku ez ji bo kuştiyên gelê xwe yê delal, Bi şev û roj bigiriyama.
Wî ji jor ve agir şand, ew ket nav hestiyên min. Wî tor danî ber lingên min û ez zivirandim. Wî ez wêran kirim, ez tevahiya rojê xayîs im.
Bila hemû xerabiya wan were pêş te. Çi te ji ber hemû serhildanên min anî serê min, Bîne serê wan jî. Çimkî nalîna min zêde ye Û dilê min xayîs e.”
Tevî ku ew aciz jî dike, Li gorî zêdebûna dilovaniya xwe, Wê dîsa were rehmê.
Ji bo vê yekê, li gor ku Xwedê rehma xwe li me kiriye û ev xizmeta me heye, em nawestin.
Ji ber vê yekê em nawestin, lê her çiqas mirovê me yê derve birize jî, mirovê me yê hundir roj bi roj nûvejen dibe.
Û em ji qencîkirinê newestin, çimkî eger em sist nebin, emê di demsala wê de bidirûn.
Lê hûn, xwişk û birano, ji qencîkirinê newestin.