Min li ber çavê Hanamêlê kurapê xwe, li ber çavê şahidên nivîsa kirînê îmze kirine û li ber çavê tevahiya Cihûdayiyên li hewşa parêzvanan rûniştine, nivîsa kirînê da Barûkê kurê Nêriyayê kurê Mahsêya.
Wê gavê Barûk li Mala Xudan gotinên Yêremya ji nivîsê ji tevahiya gel re xwendin. Wî li devê Dergehê Nû yê Mala Xudan, li odeya Gemaryayê kurê Şafanê Nivîsende yê ku li hewşa jorîn e, ew xwendin.
Padîşah li Yerahmeyêlê kurê xwe, Serayayê kurê Ezriyêl û Şelemyayê kurê Evdeyêl emir kir ku Barûkê Nivîsende û Yêremyayê Pêxember bigirin. Lê Xudan ew veşartibûn.
Li ser vê yekê serekan ji padîşah re got: “Bila ev zilam bê kuştin. Çimkî bi gotinên wiha destê şervanên li vî bajarî mane û hemû gel sist dibe. Ev zilam ne xêrê, lê xerabiya vî gelî dixwaze!”
Çimkî ew ji Kildaniyan ditirsiyan. Ji ber ku Îsmaîlê kurê Natanya, Gedalyayê kurê Ahîqam ê ku Padîşahê Babîlê ew kiribû waliyê welêt kuştibû, ew ji wan ditirsiyan.
Wan tevahiya jin, mêr, zarok û keçên padîşah birin ku Nebûzaradanê fermandarê parêzvanan li ba Gedalyayê kurê Ahîqamê kurê Şafan hiştibûn. Yêremyayê Pêxember û Barûkê kurê Nêriya jî bi wan re bûn.