7 Şêr ji hewinga xwe derket, Xerabkar ku miletan helak dike da rê. Ew ji cihê xwe derket Ku welatê te wêran bike. Wê bajarên te xera bibin, Wê tu kes lê nemîne.
Di roja dehê meha dehan a nehsaliya padîşahiya Sîdqiya de Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê bi tevahiya artêşa xwe re hat Orşelîmê û artêşgeh ava kir. Li derdora sûrên wê pal çêkirin.
Çimkî li dijî maliyên Padîşahê Cihûdayê Xudan wiha dibêje: “Tu ji min re wekî Gîladê yî, Wekî bilindciyên Lubnanê yî. Lê ezê bi rastî te bikim berî û bajarên bêkes.
va ye ezê bişînim pey hemû miletên bakur.” Ev e gotina Xudan. “Ezê bişînim pey xulamê xwe Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê jî û wan li dijî vî welatî, hemû şêniyên wî û hemû miletên derdorê rakim. Ezê wan bi tevahî tune bikim. Ezê wan bikim mijara sawê û fîkandinê. Wê bibe xirbeyeke herheyî.
Te çima bi navê Xudan pêxemberî kir û got: ‘Wê ev Mal bibe wekî Şîloyê, ev bajar wêran bibe û bêkes bimîne’?!” Wî çaxî tevahiya gel li Mala Xudan bi ser serê Yêremya ve hêwirî.
“‘Heke milet û padîşahî xizmeta Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê neke û stûyê xwe nexe bin nîrê wî, heta ku ez qedandina wan bi destê wî tînim, ezê wî miletî bi şûr, kul û xelayê ceza bikim.’” Ev e gotina Xudan.
Gotina Xudan ev e: “‘Va ye ezê emrekî bidim û wan vegerînim vî bajarî. Wê li dijî bajêr şer bikin, desteser bikin û bişewitînin. Ezê bajarên Cihûdayê bikim wêraneyeke bêkes.’”
“Xwedayê Îsraêl Xudanê Karîndar wiha dibêje: ‘We her xerabiya min anî ser Orşelîmê û bajarên Cihûdayê dît. Va ye, îro ew bajarên wêranbûyî ne ku kesek tê de nema.
Gotina Padîşahê ku navê wî Xudanê Karîndar e, ev e: “Ez bi serê xwe kim, Çiyayê Tavorê di nav çiyayan de çawa be, Çiyayê Karmelê li kêleka deryayê çawa be, Êrîşkarekî ewqasî mezin tê.
“Va ye, wekî şêrê ku ji nav deviyên Çemê Şerîayê dertê mêrga avî, Ezê jinişkave Edomê ji cihê wê biqewitînim. Kesê ez hilbijêrim, ezê li ser wan bikim serwer. Gelo, yê wekî min heye? Ma kî dikare dozê li min veke? Şivanê li ber min bisekine kî ye?
Loma wê şêrekî daristanê li wan bixe, Wê gurê çolê wan perçe bike Û wê piling li ber bajarên wan bikeve kemînê. Her kesê ji wir dertê, wê bê perçekirin. Çimkî neheqiya wan zêde ye Û çivanokiya wan gelek e.
Va ye, wekî şêrê ji nav deviyên Çemê Şerîayê dertê mêrga avî, Ezê jinişkave Kildaniyan ji cihê wan biqewitînim. Kesê ez hilbijêrim, ezê li ser wan bikim serwer. Gelo yê wekî min heye? Ma kî dikare dozê li min veke? Şivanê li ber min bisekine kî ye?”
Ji Danê firefira hespên dijminan tê bihîstin, Dengê hîrîna hespên wan ên zor tevahiya welêt dilerizîne. Ew tên ku welat û hemû tiştên tê de, Bajar û şêniyên wî daqurtînin.”
Ji ber mezinahiya ku da wî, hemû gel, milet û ziman jê tirsiyan û li ber wî lerizîn. Wî bixwesta dikuşt, bixwesta sax dihişt. Bixwesta bilind dikir, bixwesta nizim dikir.
“Cinawirê pêşî wekî şêr bû û mîna eyloyan bi bask bû. Min dêhna xwe dayê ku baskên wî hatin jêkirin, ji erdê rakirin û wekî mirovan li ser piyan sekinî û hişê mirovan jê re hat dayîn.