Lê baş bizanibin, heke hûn min bikujin, hûnê xwîna bêsûcekî bixin ser xwe û ser vî bajarî û şêniyên wî. Çimkî bi rastî jî, ji bo ez tevahiya van gotinan ji we re bêjim, Xudan ez şandim ba we.”
‘Va ye, wê hemû jinên li qesra Padîşahê Cihûdayê mane bibin ba fermandarên Padîşahê Babîlê û wê ew jin ji te re bêjin: “‘Mirovên tu bi wan ewle yî, Tu xapandî û tu têk birî. Ji ber ku niha lingên te ketin nav heriyê, Ew zivirîn û çûn.’
Ya Xudan, ma çavê te ne li ser rastiyê ye? Te li wan xist, lê ew li ber xwe neketin, Te ew qedandin, lê wan terbiye qebûl nekir. Wan rûyê xwe ji kevir hişktir kir û nexwest vegerin.
‘Heke Balaq qesra xwe tije zêr û zîv bike û bide min jî, ez nikarim ji gotina Xudan derkevim ku ji ber xwe nikarim qencî yan xerabiyê bikim. Xudan çi bêje ezê wê bêjim’?
Îcar gava ku ew li hember derketin û çêrî wî kirin, wî cilên xwe daweşandin û got: «Bila xwîna we di stûyê we de be! Ez bêrî me. Ji niha û pê ve ezê herim ba miletan.»
Hay ji xwe hebin û yê ku dipeyive red nekin. Ew ên ku dengê wî yê ku ew li ser erdê hişyar kirin, red kirin, xilas nebûn. Îcar, eger em berê xwe ji wî yê ku ji ezmanan dibêje badin, em hê bêtir nikarin xilas bibin.