Yêremya 37:17 - Kurmanji Încîl

¹⁷ Paşê Sîdqiyayê Padîşah şand pey wî. Gava Yêremya hat, Padîşah li qesra xwe bi dizî jê pirsî: “Gelo ji Xudan gotinek heye?” Yêremya got: “Belê! Tê bikevî destê Padîşahê Babîlê!”

Yêremya 37:17 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Padîşah I, 22:15

Gava ew hat ba padîşah, padîşah jê re got: “Ya Mîxaya! Gelo em herin şerê Ramot-Gîladê, yan na?” Mîxaya got: “Here! Tê bi ser bikevî. Wê Xudan bajêr bide destê padîşah.”

Padîşah I, 22:16

Padîşah jê re got: “Ez çend caran bi navê Xudan te bidim sondê ku tu ji bilî rastiyê ji min re tiştekî din nebêjî?”

Padîşah II, 25:7

Kurên Sîdqiya li ber çavê wî serjê kirin, çavên wî jî derxistin. Wan ew bi zincîrên tûncîn ve girê da û bir Babîlê.

Yêremya 15:11

Xudan got: “Bêguman ezê te ji bo qenciyê azad bikim, Di dema bela û tengasiyê de, Dijminan li ber te bidim lavakirin.

Yêremya 21:7

Gotina Xudan ev e: “‘Paşê ezê Sîdqiyayê Padîşahê Cihûdayê, xulamên wî û hemû kesên bajêr ên ku ji ber kul, şûr û xelayê sax mane, bidim destê Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê û dijminên pey kuştina wan. Wê hemûyan bide ber şûran, canê wan nebexişîne, li ber wan nekeve û rehmê nîşanî wan nede.’

Yêremya 24:8

“Xudan wiha dibêje: ‘Lê ezê bi Sîdqiyayê Padîşahê Cihûdayê û serekên wan, saxmayiyên Orşelîmê yên li vî welatî dimînin û yên li welatê Misrê rûdinin re, wekî bi van hejîrên xerab re tevbigerim ku ji bo xerabûna wan nayên xwarin.

Yêremya 25:35

Wê cihê reva şivanan tunebe, Filitîna xweyên pêz nema.

Yêremya 37:3

Sîdqiyayê Padîşah di wê demê de Yehûxalê kurê Şelemya û Sefanyayê Kahin ê kurê Maesêya şandin ba Yêremyayê Pêxember ku bêjin: “Ji bo me, ji Xwedayê me Xudan re dua bike.”

Yêremya 38:5

Sîdqiyayê Padîşah got: “Va ye, ew di destê we de ye. Padîşah li dijî we tiştekî nake.”

Yêremya 52:8

Lê artêşa Kildaniyan da pey Sîdqiyayê Padîşah û li deştên Erîhayê gihîşt wî. Tevahiya artêşa wî terka wî kir û belav bû.

Hejmartin 23:17

Ew hat ba Balaq. Ew bi hemû serekên Moavê re li ba qurbana şewitandinê disekinî. Balaq jê re got: “Xudan çi got?”

Marqos 6:20

çimkî Hêrodês ji Yûhenna ditirsiya û ew diparast; ji ber ku dizanibû Yûhenna mirovekî rast û pîroz e. Gava ku guhê xwe dida gotina wî, ew heyirî dima, lê dîsa jî bi dilxweşî guhdariya wî dikir.