Wî çaxî wan got: “Werin, em li dijî Yêremya pîlan bikin. Çimkî ji kahin Şerîet, ji şehreza şêwir û ji pêxember jî gotin qet kêm nabe. Werin, em bi gotinan lê bixin û guhdariya gotineke wî jî nekin.”
Min pistepista gelek kesan bihîst. Dibêjin: “Li her derê saw heye! Giliyê wî bikin! Emê jî bikin!” Hemû kesên min xwe spartiye wan, Li benda terpilîna min in. Dibêjin: “Belkî bixape û em wî têk bibin, Wê gavê heyfa xwe jê bistînin.”
Hemû kesên li vî bajarî bimînin, wê bi şûr, kul û xelayê bimirin. Lê kesê here teslîmî Kildaniyên dor li bajêr dipêçe bibe, wê sax bimîne. Wê canê wî jê re bibe malê talên.
Çimkî Xwedayê Îsraêl Xudanê Karîndar wiha dibêje: Min nîrê hesin xist stûyê van hemû miletan ku xulamiya Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê bikin. Wê esse jê re xulamiyê bikin. Min heywanên çolê jî dan wî.’”
ew berjêr bû hat odeya nivîsendeyê qesrê. Hemû serek li wir rûdiniştin: Êlîşamayê Nivîsende, Delayayê kurê Şemaya, Êlnatanê kurê Exbor, Gemaryayê kurê Şafan, Sîdqiyayê kurê Hananya û hemû serekên din.
Li ser vê yekê serekan ji padîşah re got: “Bila ev zilam bê kuştin. Çimkî bi gotinên wiha destê şervanên li vî bajarî mane û hemû gel sist dibe. Ev zilam ne xêrê, lê xerabiya vî gelî dixwaze!”
Wê gavê Amatsyayê Kahinê Bêt-Êlê, ji Yarovamê Padîşahê Îsraêlê re xeber şand û got: “Amos di nava gelê Îsraêl de li dijî te fen û fûtan çêdike. Welat nikare tevahiya van gotinên wî ragire.
Tevahiya welêt, ji Gevayê heta Rîmmona başûrê Orşelîmê, wê bibe mîna Deşta Eravayê. Lê wê Orşelîm bilind be û ji Dergehê Binyamînê heta Dergehê Yekemîn, heta Dergehê Goşeyê û ji Birca Hananêlê heta mehserên padîşah li cihê xwe bimîne.
Wan dest bi giliyê wî kir û gotin: «Me dît ku evê ha miletê me ji rê derdixe. Nahêle ku baca Qeyser bê dayîn û ji bo xwe dibêje ku ew Mesîh e, yanî padîşah e.»