“Herin li ser gotinên wê nivîsê, ji bo min, gel û tevahiya Cihûdayê ji Xudan şîretê bixwazin. Xezeba dijwar a Xudan a li dijî me, mezin e. Çimkî bav û kalên me guh nedan gotinên vê nivîsa ku ji bo me hatiye nivîsandin.”
Ji ber ku wan dev ji min berda, ji îlahan re bixûr pêxistin û bi kirinên destên xwe ez hêrs kirim, wê li dijî vê derê agirê xezeba min a dijwar rabe û netefe.’
Herwiha gotina Xudan, di rojên Yehoyaqîmê Padîşahê kurê Yoşiyayê Cihûdayê de û heta dawiya meha pêncan a sala yanzdehan a Sîdqiyayê Padîşahê kurê Yoşiya ango heta sirgûnkirina gelê Orşelîmê jê re hat.
“Gava te tevahiya van got, wê ji te re bêjin: ‘Çima Xudan diyar kir ku tevahiya van xerabiyan bîne serê me? Neheqiya me çi ye û me çi guneh li dijî Xwedayê xwe Xudan kiriye?’
“Xwedayê Îsraêl Xudanê Karîndar wiha dibêje: ‘Va ye ezê tevahiya belayên ku min li ser gotibû bînim serê vî bajarî û hemû gundên wî. Çimkî wan serhişkî kir û guh neda gotinên min.’”
Wan ji we re got: ‘Bila niha tevahiya we dev ji rê û karên xwe yên xerab berdin ku hûn li welatê xwe bijîn ku Xudan ji berê ve û heta hetayê daye we û bav û kalên we.
Belkî hemû guhdar bin û ji riya xwe ya xerab vegerin ku ez jî fikra xwe biguherînim û xerabiyê pêk neyînim ku ji bo kirinên wan ên xerab, min pîlan kiribû ku bînim serê wan.
Dibe ku gava Mala Cihûda tevahiya xerabiya ez difikirim ku bînim serê wan bihîst, hemûyan dev ji riya xwe ya xerab berde ku ez jî neheqî û gunehên wan bibexişînim.”
Ya xweyê min padîşah! Hêvî dikim guh bide min. Lavakirina min qebûl bike û min careke din venegerîne mala Yonatanê Nivîsende. Ez naxwazim li wir bimirim.”
Ya gelê Cihûda û şêniyên Orşelîmê! Xwe ji Xudan re pak bikin, Dilê xwe sinet bikin! Yan na, ji ber kirinên we yên xerab, Wê xezeba min wekî êgir rabe û bişewite Û kesê bitefîne tunebe.
ba Yêremyayê Pêxember. Wan jê re got: “Em lava dikin, daxwaza me qebûl bike. Ji bo me, ji bo tevahiya vî gelê mayî ji Xudan re dua bike. Demekê em zêde bûn, lê wekî tu bi çavê xwe dibînî em hindik mane.
Bi awayê ku di Şerîeta Mûsa de nivîsandiye, ev hemû xerabî hatin serê me. Lê dîsa jî em ji xerabiyên xwe nezivirîn. Ya Xudan, me kerema te nexwest û me guh neda rastiya te.
Ya Xwedayê min, guh bide û bibihîze, çavên xwe veke û bajarê xwe yê wêran bibîne. Em ne ji ber rastbûna xwe, lê ji ber dilovaniya te ya mezin lavayî te dikin.
Ne cilên xwe, dilê xwe biçirînin Û li Xwedayê xwe Xudan vegerin. Çimkî ew keremdar û dilrehm e, Zû hêrs nabe, dilovaniya wî zêde ye, Dev ji cezakirinê berdide.
“‘Wekî bav û kalên xwe tevnegerin! Pêxemberên berê digot ku Xudanê Karîndar wiha dibêje: Ji rê û kirinên xwe yên xerab vegerin! Lê wan nebihîst, wan guhdariya min nekir.’” Ev e gotina Xudan.
Xudan ji Mûsa re got: “Di nêzîk de tê bigihîjî bav û kalên xwe. Wê gavê wê ev gel rabe îlahên xerîb ên di nav wan de bihebîne, îlahên welatê ku herinê. Wê dev ji min berdin û peymana ku min bi wan re kiriye xera bikin.
Wê rojê wê hêrsa min li dijî wan rabe. Ezê wan berdim û rûyê xwe ji wan veşêrim. Wê bên daqurtandin. Wê gelek xerabî û tengasî bên serê wan û wê rojê wê bêjin: ‘Ji ber ku Xwedayê me ne bi me re ye, ev xerabî têne serê me.’