Her kesê ku ket bin barê vê peymanê, hemû serek û tevahiya gel guhdarî kir û xulam û xadimên xwe azad kirin. Êdî tu kes birayê xwe yê Cihûdayî wekî kole negirt. Wan guh da û kole azad kirin.
“‘Ezê Sîdqiyayê Padîşahê Cihûdayê û serekên wî bidim destê dijminan ku li pey kuştinê ne. Ezê wan bidim destê artêşa Padîşahê Babîlê ku niha vekişiyaye.’”
Vedigerin, Lê ne ber bi Yê Berz ve; Ew wek kevanê bêkêr bûn. Ji ber hêrsa zimanê wan, Wê serekên wan bi şûran bikevin. Wê ev tişt li welatê Misrê, Bibin sedema tinazan.
Li ser vê yekê Şawûl got: “Min guneh kir. Kurê min Dawid vegere. Ez êdî xerabiyê li te nakim. Çimkî te îro qîmet da min. Bi rastî jî min bêaqilî kir, min şaşiyeke pir mezin kir.”