Min Îbrahîm hilbijart ku li zarokên xwe û li nifşê piştî xwe emir bike ku hay ji riya min hebin û ya heq û rast bikin. Ezê jî soza min daye wî pêk bînim.”
Wê li wir riyeke mezin hebe, Wê jê re “Riya Pîroz” bêjin. Wê zilamê nepak di wê derê re derbas nebe, Wê ya kesên riya Xudan be. Kesên di wê riyê re derbas dibin, Ehmeq bin jî, wê jê averê nebin.
Lê gotina Xudan ev e: “Peymana ku ezê piştî wan rojan bi Mala Îsraêl re çêkim, ev e: Ezê Şerîeta xwe bixim nav wan û li ser dilê wan binivîsim. Ezê bibim Xwedayê wan û wê bibin gelê min.
Xudan wiha dibêje: “Li ser riyan bisekinin û binêrin. Pirsa riyên herheyî bikin, Pirsa riya baş bikin û tê de bimeşin. Hûnê rihetiyê ji bo canê xwe bibînin. Lê wan got: ‘Em tê de nameşin.’
Wî ev soz ji bo me, yanî ji bo zarokên wan, bi rakirina Îsa anî cih. Çawa ku di Zebûra diduyan de jî hatiye nivîsîn: ‹Tu Kurê min î; Îro tu ji min re bûyî.›
Hingê civînên bawermendan li tevahiya Cihûstanê, Celîlê û Sameryayê di aştiyê de bûn; ava dibûn, bi tirsa Xudan pêşve diçûn û bi handana Ruhê Pîroz zêde dibûn.
Çimkî mêrê ku baweriyê nayne, bi jina xwe tê pîrozkirin, jina ku bawer nake jî bi wî birayê ku mêrê wê ye tê pîrozkirin. Nexwe zarokên we murdar diman; lê niha pîroz in.
Birano, êdî di xweşiyê de bimînin. Kêmahiyên xwe temam bikin, hanê bidin hevdû, hemfikir bin, di aştiyê de bijîn û Xwedayê aştî û hezkirinê wê bi we re be.
Xwezî dilekî wisa bi wan re hebûya ku ji min bitirsiyana û hergav hemû emrên min pêk bianiyana! Xwezî qencî her û her bi wan û zarokên wan bihata kirin!
Di tevahiya rojên xwe de hûn, zarok û neviyên we, wê ji Xwedayê xwe Xudan bitirsin û hemû emir û qanûnên wî yên ku min ji we re got pêk bînin ku emrê we dirêj be.