Di roja dehê meha dehan a nehsaliya padîşahiya Sîdqiya de Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê bi tevahiya artêşa xwe re hat Orşelîmê û artêşgeh ava kir. Li derdora sûrên wê pal çêkirin.
Palalê kurê Ûzay, pêşberî goşeyê û birca ji qesra padîşah a jorîn ku ber bi derve, li kêleka hewşa parêzvanan ji nû ve ava kir. Ji wir wêdetir Pedayayê kurê Paroş
Çimkî Sîdqiyayê Padîşahê Cihûdayê ew hepis kiribû û jê re gotibû: “Çima tu pêxemberiyê dikî û dibêjî: ‘Xudan wiha dibêje: Ezê vî bajarî bidim destê Padîşahê Babîlê û wê desteser bike.
“Hanamêlê kurapê min, li gorî gotina Xudan, li hewşa parêzvanan hat ba min û got: ‘Lava dikim zeviya min a li Enatota welatê Binyamîniyan bikire. Çimkî mafê mîrasê û mafê merivatiyê li te dikeve. Ji xwe re bikire.’ “Wî çaxî min fêm kir ku ev gotina Xudan e.
Gava Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê bi tevahiya artêşa xwe, bi hemû padîşahiyên dinyayê û bi hemû gelên di bin serweriya destê wî de li dijî Orşelîmê û bajarên derdora wê şer dikir, ev gotin ji Xudan ji Yêremya re hat:
Li ser vê yekê Sîdqiyayê Padîşah emir da ku Yêremya bixin hewşa parêzvanan. Heta ku li bajêr nan hebû, wan her roj ji Kuçeya Nanpêjan nanekî da wî. Bi vî awayî Yêremya li hewşa parêzvanan ma.
Wê gavê wan Yêremya girt û avêt sarinca Malkiyayê kurê padîşah ku li hewşa parêzvanan bû. Wan Yêremya bi werîsan daxist jêr. Di sarincê de ne av, tenê herî hebû. Yêremya ket nav heriyê.