‘Duh min xwîna Navot û xwîna kurên wî dît.’ Ev e gotina Xudan. ‘Ezê li nav vî erdî cezayê wî bidim te.’ Niha li gorî gotina Xudan, cendekê Yoram rake û bavêje nav erdê Navot.”
Min digot: “Ya Xwedayê Ezmanan Xudan! Ya Xwedayê mezin û biheybet ê ku tu bi kesên ji te hez dikin û emrên te pêk tînin re bi dilsozî peymanê pêk tînî.
Ez dilovaniya xwe nîşanî hezaran didim. Guneh, xerabî û neheqiyê dibexişînim. Ez kesê sûcdar bêceza nahêlim û hesabê xerabiya bavan ji kuran, ji kurê kuran, ji nifşê sisêyan û çaran dipirsim.”
Çimkî Yê berz û bilind, yê ku her û her heye û navê wî pîroz e, wiha dibêje: “Ez hem li dera bilind û pîroz rûdinim Û hem jî bi kesên şikestî û nefsbiçûk re me. Ez ruhê nefsbiçûkan Û dilşikestiyan nû bikim.
Çimkî wê zarokek ji me re çêbe, Wê kurek ji me re bê dayîn. Wê serwerî li ser milê wî be. Wê navê wî Şêwirmendê Nûwazekar, Xwedayê Karîndar, Bavê Herheyiyê, Mîrê Aştiyê be.
Lê Xudan wekî şervanekî dijwar bi min re ye. Loma wê kesên li pey min biterpilin û bi ser nekevin. Ji ber ku ew bi ser nekevin, wê gelekî şermezar bibin. Wê rezîlbûna wan her û her neyê jibîrkirin.
Xudanê ku rojê dide ji bo ronahiya rojê Û heyv û stêr saz kirine ji bo ronahiya şevê, Yê ku deryayê tev radike ku pêlên wê bikin xuşîn Û navê wî Xudanê Karîndar e, wiha dibêje:
Te bixwe dît. Bêyî destlêketinê kevirek ji çiyê ket û hesin, tûnc, gil, zêr û zîv perçe kirin. Li ser vê yekê Xwedayê Mezin jî, ji padîşah re eşkere kir ku wê ji niha û pê ve çi biqewime. Loma ev xewn jî, şiroveya wê jî rast e.”
Ma yê ji herheyiyê ne tu yî, Ya Xudan, Xwedayê min ê pîroz? Tê nemirî. Ya Xudan, ji bo dîwana me te Kildanî hilbijartin? Ya zinarê me, ji bo cezayê me te ew diyar kirin?
“‘Xudan zû hêrs nabe Û dilovaniya wî zêde ye. Ew guneh û xerabiyê dibexişîne Lê sûcdaran bêceza nahêle. Hesabê xerabiya bavan ji kuran, Ji nifşê sisêyan û çaran dipirse.’
Bidin, wê ji we re jî bê dan; bi pîvaneke qenc, bihevdedayî, bihevdehejandî û sereavêtî, wê bikeve pêşa we. Çimkî hûn bi çi pîvanê bipîvin, bi wê pîvanê jî wê ji we re bê pîvandin.»