17 Wê demê wê ji Orşelîmê re bêjin: ‘Textê Xudan.’ Wê hemû milet li wir, bi xatirê navê Xudan li Orşelîmê bicivin û êdî wê nedin pey hişkiya dilê xwe yê xerab.
Xudan bi bêhna xweş a qurbanên şewitandinê kêfxweş bû û got: “Tevî ku meyla dilê mirov ji zarokatiyê ve bi ser xerabiyê ve ye, êdî ezê careke din ji ber mirovan vê axê nalet nekim. Wekî min niha kir, êdî ezê careke din her jîndarî tune nekim.
“Xerîbên ku xwe bi Xudan ve girê dabûn Ku jê re xizmetê bikin, Ji navê Xudan hez bikin Û bibin xulamên wî, Erê, her xerîbê Roja Septê digire, mirdar nake Û bi peymana min qewîn digire,
Xudan dibêje: “Çawa ku Îsraêlî di taseke paqij de pêşkêşiyeke dexlê tînin Mala Xudan, wê ew jî, ji tevahiya miletan hemû birayên we, bi hespan, bi erebeyên hespan, bi erebeyên sergirtî, bi hêstiran, bi deveyan wekî pêşkêşiya ji bo min bînin çiyayê min ê pîroz Orşelîmê.”
Lê wan guhdarî nekir û guh nedayê. Hemûyan jî da pey serhişkiya dilê xwe yê xerab. Min jî hemû gotinên vê peymanê bi ser wan de anî. Çimkî min li wan emir kir ku pêk bînin. Lê wan nekir.’”
Îcar heke ew milet, çawa ku hîn kiriye ku bi navê Baal sond bixwin, hîn bikin ku di riya gelê min de bimeşin, bi navê Xudan sond bixwin û bêjin: ‘Bi navê Xudanê Jîndar,’ wê gavê wê di nav gelê min de avadan bin.
“Ya Xudan! Tu hêz û keleha min î, Di roja teng de cihê reva min î! Wê milet ji binê dinyayê, Werin ba te û bêjin: ‘Bav û kalên me tenê derew, tiştên pûç, Pûtên bi kêrî wan nehatin, mîras standin.’
“Min di dilê xwe de got: “‘Min çiqas dixwest ku te bi awayekî birûmet bixim nav kurên xwe! Welatê bi dilê her kesî, Mîrasa herî xweş a miletan bidim te.’ “Min wiha jî got: “‘Tê ji min re bêjî: Bavo! Û ji pey min neqetî.
Xwedayê Îsraêl Xudanê Karîndar wiha dibêje: “Gava ez wan vegerînim firehiya berê, wê li welatê Cihûda û bajarên wî careke din vê gotinê bêjin: ‘Ya dera edaletê! Ya çiyayê pîroz! Xudan te pîroz bike!’
Wê ev bajar ji bo min û hemû miletên dinyayê yên ku tevahiya qenciya ez bi wan dikim bibihîzin, bibe navekî şahî, berzî û pesindanê. Wê ji ber hemû xêr û qenciya ku ez didim wan, bitirsin û bilerizin.’
Bi vî awayî hûnê wan bibînin û hemû emrên Xudan bi bîr bînin. Hûnê wan bigirin ku nedin pey dil û çavên xwe yên ku zinayê dikin. Wê ev rîşî ji bo vê yekê hebin.
Lê gava dadger dimiriya, dizivirîn û ji bav û kalên xwe bêtir xera dibûn. Wan dîsa dida pey îlahan, xulamiya wan dikirin û li ber wan deverû diçûn erdê. Wan dev ji tu kar û riya serhişkiyê bernedida.