4 Ezê Yehoyaxînê kurê Yehoyaqîmê Padîşahê Cihûdayê û hemû sirgûniyên Cihûdayî yên ku çûne Babîlê dîsa vegerînim.’ Ev e gotina Xudan. ‘Çimkî ezê nîrê Padîşahê Babîlê bişikênim.’”
Wî tevahiya gelê Orşelîmê, tevahiya serek û mêrxasên wêrek, tevahiya hoste û hesinkaran sirgûn kirin ku hejmara wan deh hezar bû. Ji gelê welêt, ji bilî belengazan kesek nema.
“Çimkî dema berê te nîrê xwe şikand Û benên xwe qetandin. Te got: ‘Ez xulamiyê nakim.’ Tu li ser her girê bilind Û li bin her dara şîn, Razayî û fahîşetî kir.
Gotina Xudan ev e: “Ya Yehoyaxînê kurê Yehoyaqîmê Padîşahê Cihûdayê! Ez serê xwe bikim, tu li ser destê min ê rastê gustîla morê jî bî, ezê dîsa jî te ji wir derxim.
Piştî ku Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê, Yehoyaxînê Padîşahê Cihûdayê kurê Yehoyaqîm, serekên Cihûdayê, hoste û hesinkaran ji Orşelîmê sirgûn kirin û ew birin Babîlê, Xudan du selik hejîrên ku danîne pêş Perestgeha Xudan nîşanî min da.
“‘Heke milet û padîşahî xizmeta Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê neke û stûyê xwe nexe bin nîrê wî, heta ku ez qedandina wan bi destê wî tînim, ezê wî miletî bi şûr, kul û xelayê ceza bikim.’” Ev e gotina Xudan.
Gotinên nameya Yêremyayê Pêxember ev in ku wî ji Orşelîmê ji rîspiyên sirgûnbûyî yên saxmayî, kahin, pêxember û tevahiya gelê ku Nebûxadnessar ji Orşelîmê sirgûnê Babîlê kiribû re şand.