Lê min di nav pêxemberên Orşelîmê de tiştekî bi tirs û saw jî dît! Zinayê dikin û didin pey derewan. Ew destê xeraban xurt dikin Ku tu kes dev ji xerabiyên xwe bernede. Hemû ji min re bûn wekî Sodomê, Şêniyên Orşelîmê bûn wekî Gomorayê.”
Wan ji we re got: ‘Bila niha tevahiya we dev ji rê û karên xwe yên xerab berdin ku hûn li welatê xwe bijîn ku Xudan ji berê ve û heta hetayê daye we û bav û kalên we.
Min gelek caran xulamên xwe yên pêxember ji we re şandin û got: Bila herkes xwe ji riyên xwe yên xerab bide alî û karên xwe sererast bike. Li pey îlahan neçin û xulamiya wan nekin. Wî çaxî hûnê li welêt rûnin ku min da bav û kalên we. Lê belê we guh neda û guhdariya min nekir.
Dibe ku gava Mala Cihûda tevahiya xerabiya ez difikirim ku bînim serê wan bihîst, hemûyan dev ji riya xwe ya xerab berde ku ez jî neheqî û gunehên wan bibexişînim.”
Ma kî ewqasî şehreza ye ku vê yekê fêm bike? Ma devê Xudan ji kê re got ku ew gotina wî eşkere bike? Ji bo çi welat tune û wêran bû. Çima bû beriyeke wisa ku kes tê re derbas nabe?
“‘Wekî bav û kalên xwe tevnegerin! Pêxemberên berê digot ku Xudanê Karîndar wiha dibêje: Ji rê û kirinên xwe yên xerab vegerin! Lê wan nebihîst, wan guhdariya min nekir.’” Ev e gotina Xudan.
Hînkirina rastiyê di devê wî de bû. Li ser lêvên wî neheqî nehat dîtin. Bi min re bi aştî û dirustiyê meşiya. Wî gelek kes ji riya neheqiyê vegerandin.