Ez herim zeviyê, ezê kesên bi şûr hatine kuştin, Ez herim bajêr, ezê kesên ji ber xelayê nexweş in bibînim. Çimkî pêxember jî, kahin jî, Li seranserê welêt digerin lê tiştekî nizanin.’”
Tê mîrasa ku min daye te bi destê xwe winda bikî, Ezê li welatê tu pê nizanî te ji dijminên te re bikim kole. “Çimkî we hêrsa min pêxist ku her û her dişewite.”
Xudan wiha dibêje: “Vî zilamî wekî kesekî bêzarok binivîsin ku qet bi ser neketiye. Ku wê qet bi ser nekeve. Çimkî wê kesekî ji ziriyeta wî bi ser nekeve, Wê li ser textê Dawid rûnene Û li Cihûdayê serweriyê neke.”
Piştî ku Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê, Yehoyaxînê Padîşahê Cihûdayê kurê Yehoyaqîm, serekên Cihûdayê, hoste û hesinkaran ji Orşelîmê sirgûn kirin û ew birin Babîlê, Xudan du selik hejîrên ku danîne pêş Perestgeha Xudan nîşanî min da.
ku dema Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê, Yehoyaxînê Padîşahê Cihûdayê kurê Yehoyaqîm bi hemû pêşengên Cihûda û Orşelîmê re sirgûnê Babîlê kir, êdî gotiye.
“Di nav birayên xwe de mezin jî bibe, Bayê rojhilat, hilma Xudan a ku ji beriyê radibe, Wê kaniya wî hişk bike, Wê çavkaniya wî ziwa bibe. Tiştên hêja yên xezîneya wî wê talan bibin.