“‘Ji ber vê yekê, ezê belayan bînim serê Mala Yarovam û li Îsraêlê çi ciwan çi jî kal ezê her mêrê Yarovamî tune bikim. Çawa ku kesek zibil dişewitîne ezê Mala Yarovam bişewitînim û ji holê rakim.
Zilamekî ku sed zarokên wî hebin, salên dirêj jiyabe û rojên salên wî gelek bin, lê canê wî ji qenciyê têr nebûbe û di gorekê de nehatibe veşartin, ez dibêjim ku rewşa zarokê ji ber diya xwe çûyî ji ya wî çêtir e.
Gotina Xudan ev e: “Ezê çar cure bela bînim serê wan; ji bo kuştinê şûr, ji bo kişkişandinê se, ji bo xwarin û xerakirinê teyrên ezmanan û heywanên çolê.
Loma Xudan li ser Yehoyaqîmê Padîşahê Cihûdayê wiha dibêje: ‘Wê kesek jê tunebe ku li ser textê Dawid rûne. Wê cendekê wî bavêjin ber germa rojê û serma şevê.
Loma tu here û rojeke rojiyê, ji gelê li Mala Xudan re ji tomara ku te ji devê min nivîsîne, gotinên Xudan bixwîne. Tê ji Cihûdayiyên ku ji bajaran hatine re jî bixwînî.
Wê li ber roj, heyv û tevahiya nexşên ezmanan bên raxistin ku wan ji wan hez kir, xulamî kir, da pey wan, lê geriyan û deverû çûn erdê. Wê neyên civandin û neyên veşartin. Wê li ser axê wekî ziblê bimînin.