Yêremya 2:25 - Kurmanji Încîl

²⁵ Tu lingê xwe ji gera pêxwas Û gewriya xwe ji tîbûnê biparêze. Lê te got: ‘Dev jê berde! Ez ji îlahên xerîb hez dikim Û ezê li pey wan herim.’

Yêremya 2:25 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Îşaya 2:6

Ya Xudan, te gelê xwe, Mala Aqûb berda. Çimkî dilê wan bi baweriyên ji rojhilat tên tije bû. Ew jî wek Filîstiyan bû sêrbaz Û tevî zarokên xerîban dest dane hev.

Îşaya 57:10

Tu bi riyên dirêj westiyayî, Lê te negot: “Pûç e.” Te hêza xwe teze kir, Loma tu qels nebûyî.

Yêremya 13:21

Kesên te dostanî hînî wan kir, Gava li ser serê te kirin serwer tê çi bêjî? Wekî êşa jina ku zarok tîne, Ma wê êş bi te negire?

Yêremya 13:22

Heke tu di dilê xwe de bêjî, “Ji bo çi ev hatin serê min?” Ji ber zêdebûna xerabiyên te, Dawa te rabû û destdirêjî li te bû.

Yêremya 14:10

Xudan li ser vî gelî wiha dibêje: “Wan ji gerê hez kir Û ji lingê xwe re nebûn asteng. Loma Xudan ji wan ne razî ye, Niha wê neheqiyên wan bi bîr bîne, Wê ji ber gunehên wan, ceza bike.”

Yêremya 18:12

Lê ew dibêjin: ‘Dev jê berde, vala ye! Emê li gorî pîlanên xwe herin. Emê hemû li gorî serhişkiya dilê xwe yê xerab bikin.’”

Yêremya 2:31

Ya hûn, kesên vî nifşî! Guh bidin gotina Xudan! Gelo ez ji bo gelê Îsraêl bûm çolistan? Ez bûm diyarê taristana kûr? Loma çima gelê min dibêje: ‘Em herin, Em êdî nayên ba te.’

Yêremya 22:20

“Rabe here Lubnanê û bike hewar! Li Başanê dengê xwe hilde! Li Evarîmê bike hewar! Çimkî hemû yarên te şikestin.

Yêremya 22:21

Gava tu di bêxemiyê de bûyî, Ez bi te re peyivîm, Lê te digot: ‘Ez guh nadim.’ Ji ciwaniyê ve tu wiha bûyî, Te guhdariya dengê min nekir.

Yêremya 3:13

Tenê sûcê xwe qebûl bike. Te li dijî Xwedayê xwe Xudan serî hilda. Te li bin her dara şîn, Hezkirina xwe bi îlahên xerîb re belav kir. Te guhdariya dengê min nekir.’” Ev e gotina Xudan.

Yêremya 44:17

Na! Emê esse her gotina ji devê me derketiye bikin. Çawa ku me, bav û kalên me, padîşah û serekên me li bajarên Cihûdayê û li kolanên Orşelîmê dikir, emê jî, ji Şahbanûya Ezmanan re bixûrê pêxin û pêşkêşiyên rijandinê pêşkêşî wê bikin. Berê, em ji nên têr dibûn! Qencî bi me dihat kirin û me xerabî nedidît!

Lavijên Şînê 1:2

Bi şev dinale û digirî, Dêmên wê tije hêsir in. Ji hemû yarên wê, Teselîkarek jî nema. Hemû hevalên wê pê re bêbextî kir, Ew bûn dijmin.

Lavijên Şînê 4:4

Ji tîbûnê zimanê zarokên berşîr bi jora devê wan dibe, Zarok nên dixwazin lê kesê bide wan tuneye.

Hoşêya 2:3

An na ezê wê şilfîtazî bikim, Ezê bikim wek roja ku ji diya xwe bûye. Ezê wê bikim çol û berî, Ezê bikim erdê ziwa Û ji bêaviyê bikujim.

Hoşêya 2:5

Diya wan zina kir, Li wan bi zaro ma, riswatî kir. Got: ‘Ezê li pey yarên xwe herim. Ew av û nan, hirî û kitan, Meyê û rûnê zeytê didin min.’

Melaxî 3:14

“We gotiye: ‘Xulamiya ji Xwedê re tiştekî beredayî ye. Pêkanîna peywira wî, şîna li hizûra Xudanê Karîndar, çi bi me da qezenckirin?!

Lûqa 15:22

Lê bav ji xulamên xwe re got: ‹Bilezînin û herin xiftanê herî qenc bînin û li wî bikin, gustîlkekê bikin tiliya wî û pêlavekê bixin lingên wî.

Lûqa 16:24

Wî gazî kir û got: ‹Ya bavê me Birahîm, rehmê li min bike! Lazar bişîne, bila ew serê tiliya xwe bixe nav avê û zimanê min hênik bike; çimkî ez di nav vê guriya êgir de ezabê dikişînim.›

Romayî 8:24

Çimkî em bi hêviyê xilas bûn. Lê hêviya ku tê dîtin, ne hêvî ye. Ma tiştê ku mirov dibîne çawa hêvî dike?

Dubarekirina Şerîetê 28:48

tê ji dijminên ku Xudan bi ser te şandin re, bi tîbûnê, birçîbûnê, tazîbûnê û bi nebûna her tiştî xulamiyê bikî. Heta ew te helak bike, wê nîrê hesin li ser stûyê te be.

Dubarekirina Şerîetê 32:16

Wan bi pûtên xerîb xîreta min bilind kir, Bi kirêtiyan ew hêrs kir.