Xulamên xwe Îbrahîm, Îshaq û Îsraêl bi bîr bîne. Te ji wan re bi navê xwe sond xwar û got: ‘Ezê ziriyeta we bi qasî stêrên ezmanan zêde bikim. Ezê tevahiya vî welatê ku min soz dabû bidim ziriyeta we. Wê bibe mîrasa wan a herheyî.’”
Ma te Cihûda bi tevahî red kir? Ma dilê te ji Siyonê nefret dike? Ji bo çi te li me xist û şifaya me tuneye? Em li benda aştiyê man, qencî nehat. Em li hêviya dema şifayê bûn, tirs û saw hat.
Her çiqas neheqiyên me li dijî me şahidiyê bikin jî, Tu ji bo xatirê navê xwe tiştekî bike, ya Xudan! Çivanokên me gelek in Û me li ber te guneh kirin.
Wê demê wê ji Orşelîmê re bêjin: ‘Textê Xudan.’ Wê hemû milet li wir, bi xatirê navê Xudan li Orşelîmê bicivin û êdî wê nedin pey hişkiya dilê xwe yê xerab.
Ya Xudan bibîne! Baş binêre, ka te ev anî serê kê! Ma bila jin berê xwe, zarokên hembêza xwe bixwin? Ma bila kahin û pêxember li Pîrozgeha Reb bên kuştin?
“Tu dadperwer î, ya Reb! Ji ber ku em ne dilsoz bûn te em avêtin welatên dûr û nêzîk. Em ew Cihûyên ku li wan deran dijîn, şêniyên Orşelîmê, hemû Îsraêlî îro em di nav şermê de ne.
Gotina Xwedayê Karîndar Xudan ev e: “Reb Xudan bi serê xwe sond xwar, Bîzê min ji quretiya Aqûb diçe, Ez ji qesrên wî nefret dikim. Loma ezê bajêr û her tiştê tê de bidim dest.”