16 Beriya ku tarî bikeve erdê Û lingên we li çiyayên tariya êvarê biterpile, Xwedayê xwe Xudan birûmet bikin. Çimkî gava hûn li benda ronahiyê ne, Wê Xudan rojê bizivirîne şevereş û taristana kûr.
Em wekî koran bi dest û lepan li dîwaran digerin, Çawa ku kesên çavên wan tunene lêdikolin. Nava rojê çawa em di şevereşê de ne, diterpilin. Em di nav kesên hêzdar de Wekî miriyan in.
Ma te Cihûda bi tevahî red kir? Ma dilê te ji Siyonê nefret dike? Ji bo çi te li me xist û şifaya me tuneye? Em li benda aştiyê man, qencî nehat. Em li hêviya dema şifayê bûn, tirs û saw hat.
Wan negot: ‘Xudan li ku ye Ku em ji welatê Misrê deranî? Ka Yê ku li beriyê, Li warê çal û beyaran, Li dera ziwa û taristana kûr, Li diyarê ku tu kes tê re derbas nedibû Û tu mirov lê nedima, rêberiya me kir?’
“Loma wê riya wan wekî riyeke şemitok be. Wê ber bi taristanê ve bêne ajotin, biterpilin û bikevin. Çimkî ezê di sala cezakirina wan de Felaketê bi ser wan de bînim.” Ev e gotina Xudan.
Wê rojeke tarî û taristanê, Rojeke bi ewr û tariya kûr be. Wekî taristana bi ser çiyayan de hatiye, Refekî kuliyan ê mezin û hêzdar tê. Belayeke wiha ji demên berê ve nehatiye dîtin, Ne jî wê di nifşên bê de were dîtin.
Yê ku şikil dide çiyayan, Bayê diafirîne, fikra xwe ji mirovan re dibêje, Seherê dike tarî û pê li bilindciyên erdê dike, Navê wî Xudan e, Xwedayê Karîndar e!
Xudanê Karîndar dibêje: “Heke hûn guhdar nekin, heke dilê we tuneye ku hûn navê min birûmet bikin, ezê naletê bi ser we de bişînim. Ezê bereketên xwe bikim nalet. Va ye min êdî ew nalet kirin. Çimkî dilê we tuneye ku hûn navê min birûmet bikin.
Îsa ji wan re got: «Ronahî hê ji bo demeke kurt bi we re ye. Hê ku ronahî bi we re ye, rêve herin, da ku tarî bi ser we de negire. Yê ku di tariyê de rêve diçe, nizane diçe ku derê.
Loma jî çawa ku kunêr û mişkan vî welatî xera dikin, hûn jî wisa bikin. Bi vê yekê, Xwedayê Îsraêl rûmetdar bikin. Dibe ku Xwedayê wan cezayê li ser we, welatê we û îlahên we kêmtir bike.