Yêremya 12:7 - Kurmanji Încîl

⁷ “Min dev ji mala xwe berda, Mîrasa xwe red kir. Min hezkiriya dilê xwe da destê dijminên wê.

Yêremya 12:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Padîşah II, 21:14

Ezê mîrasa min a mayî biterikînim û wan bidim destê dijminên wan. Ewê jî, ji bo hemû neyarên xwe bibin malê talên.

Zebûr 106:40

Hêrsa Xudan li hember gelê wî rabû, Û ji mîrasa xwe nefret kir.

Zebûr 78:62

Gelê xwe di şûr re derbas kir, Li mîrasa xwe hat xezebê.

Îşaya 2:6

Ya Xudan, te gelê xwe, Mala Aqûb berda. Çimkî dilê wan bi baweriyên ji rojhilat tên tije bû. Ew jî wek Filîstiyan bû sêrbaz Û tevî zarokên xerîban dest dane hev.

Yêremya 11:15

“Madem ew gelek xerabiyan pîlan dikin, Naxwe karê hezkiriya min li Mala min çi ye? Gelo soz û goştê pîrozkirî dikare Felaketa were serê te tune bike ku tu şa bibî?”

Yêremya 14:19

Ma te Cihûda bi tevahî red kir? Ma dilê te ji Siyonê nefret dike? Ji bo çi te li me xist û şifaya me tuneye? Em li benda aştiyê man, qencî nehat. Em li hêviya dema şifayê bûn, tirs û saw hat.

Yêremya 17:4

Tê mîrasa ku min daye te bi destê xwe winda bikî, Ezê li welatê tu pê nizanî te ji dijminên te re bikim kole. “Çimkî we hêrsa min pêxist ku her û her dişewite.”

Yêremya 22:5

Gotina Xudan ev e: “‘Lê heke hûn guhdariya vê yekê nekin, ez bi navê xwe sond dixwim ku wê ev qesir wêran bibe.’”

Yêremya 23:33

“Gava vî gelî, pêxemberekî yan kahinekî ji te pirsa kir û got: ‘Ka peyama Xudan çi ye’ Ji wan re bêje: ‘Kîjan peyam?’ Ezê we ji ser serê xwe bavêjim.” Ev e gotina Xudan.

Yêremya 23:39

wê gavê ezê esse we bi tevahî ji bîr bikim û we û bajarê min da we û bav û kalên we ji hizûra xwe bavêjim.

Yêremya 51:5

Lê tevî ku welatê wan Li dijî Pîrozê Îsraêl bi sûc tije ye, Îsraêl û Cihûda ji aliyê Xwedayê xwe ve, Ji aliyê Xudanê Karîndar ve nehatiye berdan.

Yêremya 7:14

loma min çi anîbe serê Şîloyê, ezê bînim serê vê Mala ku bi navê min tê gazîkirin, min daye we û bav û kalên we û hûn pê ewle ne.

Yêremya 7:29

“‘Ya Orşelîm! Porê xwe kur bike û bavêje, Li ser bilindciyên rût û tazî lavijeke şînê bibêje. Çimkî Xudan nifşê ku xezeba wî rakir, red kir û berda.’”

Hoşêya 11:1

“Hê gava Îsraêl zarok bû min jê hez kir, Min ji Misrê gazî kurê xwe kir.

Hoşêya 9:15

“Tevahiya xerabiyên wan li Gîlgalê destpê kir. Loma min li wê derê ji wan nefret kir. Ji ber xerabiya karên wan Ezê wan ji mala xwe bavêjim. Êdî ezê ji wan hez nekim, Tevahiya serekên wan serhildêr in.

Yoêl 2:15

“Li Siyonê li boriyê bixin. Dema rojiyê diyar bikin, Civîneke mezin kifş bikin.

Yoêl 3:2

Ezê hemû miletan bicivînim Û bînim Deşta Yehoşafatê. Ji ber ku wan mîrasa min gelê Îsraêl, Di nav miletan de belav kir, Ezê wan li wê derê dadbar bikim. Wan welatê min parve kir,

Lûqa 21:24

Ewê bikevin ber devê şûr, bi hêsîrtî wê bên birin nav hemû miletan û heta zemanê miletan temam bibe, Orşelîm wê di bin lingên wan de biperçiqe.

Dubarekirina Şerîetê 33:12

Wî ji bo Binyamîn wiha got: “Bila hezkiriyê Xudan Li ba wî, bi ewlehî bijî. Ew tevahiya rojê li ser wî dinixême Û di hembêza xwe de dide rûniştandin.”