“Ax, ya Xudan, lava dikim bîne bîra xwe ku çawa bi te re bi dilsozî û bi tevahiya dil xwe meşiyam û tiştên di çavê te de qenc in kirin.” Piştre Hîzqiya bi dilekî şewat giriya.
Ya Xwedayê min, ez baş dizanim ku tu dilan diceribînî û ji rastiyê hez dikî. Min tevahiya van tiştan, bi rastiya dilê xwe û ji dil da te. Min dît ku gelê te, li vir bi şahî û dilxwazî pêşkêşî te kir.
Ya Xudan, tu vê dizanî! Min bi bîr bîne, li min xweyî derkeve. Heyfa min ji zordarên min bistîne. Di sebra te de min ji mirinê re nehêle, Bizanibe ez ji bo xatirê te hatim riswakirin.
Bila kesên li pey min şerm bikin, lê min nede şermê, Bila ew bişikên, lê ez neşikêm. Roja belayê bi ser wan de bîne, Wan bi şikandina du qatî bişikîne.
Ya Xudanê Karîndar! Yê ku rastan diceribîne Û dil û ramanan dibîne, tu yî! Rabe, heyfa ku tê ji wan bistînî, bibînim, Çimkî ez doza xwe datînim pêşberî te.
Îsa cara sisiyan ji Petrûs pirsî: «Ey Şimûnê kurê Yûhenna, ma tu ji min hez dikî?» Li ser pirsîna Îsa ya cara sisiyan «Ma tu ji min hez dikî?» kederê Petrûs girt û got: «Ya Xudan, tu her tiştî dizanî; tu dizanî ku ez ji te hez dikim.» Îsa ji wî re got: «Miyên min biçêrîne.
Lê evên ha wek heywanên bêfêm û afirîdên bi fêmkirina xweheyî yên ku ji bo girtin û kuştinê çêbûne, çêrî tiştên ku jê fêm nakin, dikin. Ew jî wê wek wan heywanan di xerabûniya xwe de helak bibin