Lê wê bibêjin: Bi navê Xudanê Jîndar ê ku Îsraêlî ji herêma bakur û hemû welatên ku wî ew lê belav kirin, anîn. Çimkî ezê wan vegerînim axa ku min dabû bav û kalên wan.’
Ezê bikim ku hûn min bibînin.” Ev e gotina Xudan. “Ezê we vegerînim firehiya we ya berê û ji nav hemû miletan û hemû derên ku min hûn derxistine, bicivînim.” Ev e gotina Xudan. “Ezê we dîsa bînim dera ku min hûn jê sirgûn kiribûn.”
Here, bi van gotinan gazî bakur bike û bibêje: “‘Ya Îsraêla çivanok vegere!’ Ev e gotina Xudan. “‘Êdî ezê bi hêrs li we nenêrim, Çimkî ez dilovan im’ Ev e gotina Xudan. “‘Ez nikarim hêrsa xwe her û her bidomînim.
Wê demê wê ji Orşelîmê re bêjin: ‘Textê Xudan.’ Wê hemû milet li wir, bi xatirê navê Xudan li Orşelîmê bicivin û êdî wê nedin pey hişkiya dilê xwe yê xerab.
Bi rabûna wî re wê padîşahiya wî bişikê û ber bi çar aliyên dinyayê ve belav bibe. Wê padîşahiya wî derbasî malbata wî nebe û kesên ku li textê wî rûnin jî, wê wekî wî serweriyê nekin. Wê padîşahî hilweşe û derbasî kesên din bibe.
Ezê gelê xwe Îsraêl vegerînim firehiya berê, Wê bajarên wêran ava bikin û lê rûnin. Wê rezan deynin û şeraba wan vexwin, Wê bexçeyan deynin û fêkiyê wan bixwin.
Xudan hûn deranîne rihetiyê. Gava birayên we jî derîne rihetiyê û ew jî welatê li aliyê din ê Çemê Şerîayê bistînin ku Xwedayê we Xudan dide wan, her yekî ji we dikare vegere ser mîrasa ku min daye we.’