Reb Xudan zimanê şagirtan da min Ku ez bizanibim bi peyva xwe Ji zilamê westa re bibim alîkar. Her sibe min hişyar dike, Ew guhê min hişyar dike Ku ez wekî şagirtan guhdarî bikim.
“Min peyvên xwe kirin devê te Û tu di bin siya destê xwe de nixamtî. Min ezman bicih kirin, Min bingeha dinyayê danî Û ez ji Siyonê re jî dibêjim: ‘Tu gelê min î.’”
Xudan dibêje: “Peymana min a bi wan re ev e: Ruhê min ê li ser te Û gotinên min ên min xistine devê te, Wê ji niha heta herheyî Ne ji devê te, ne ji devê ziriyeta te, Ne ji devê ziriyetên ziriyeta te bikevin.” Xudan ev yek dibêje.
Loma Xudan wiha dibêje: “Heke tu bizivirî, ezê te vegerînim Ku tu li ber min bisekinî. Heke tu tiştên hêja bêjî, ne yên bêkêr, Tê bibî wekî devê min. Wê gavê wê gel li te vegere, Ne ku tê li wan vegerî.
Loma Xwedayê Karîndar Xudan wiha dibêje: “Madem hûn wisa dibêjin, Ezê jî gotina xwe di devê te de bikim agir Û vî gelî jî bikim êzing. Wê agir wan daqurtîne.
Piştre, yekî ku dişibiya kurê mirovan dest da lêvên min. Min devê xwe vekir, ez peyivîm û min ji yê li ber min disekine re got: “Ezbenî, bi vê dîtiniyê re diêşim û nikarim xwe bidim hev.
We di roja civînê de, li Horêvê ji Xwedayê xwe Xudan ev daxwaz kiribû û gotibû: ‘Em careke din ne dengê Xwedayê xwe Xudan bibihîzin û ne jî vî agirê mezin bibînin. An na emê bimirin.’