Helbet emê hemû bimirin. Em wekî avê ne ku tê rijandin û careke din berhev nabe. Lê Xwedê canekî nastîne, lê ji bo ku ji te dûr nemînin, fikrên çareseriya sirgûniyan li ba te hene.
Ji ber ku we got: “Me bi mirinê re peyman çêkir, Me bi diyarê miriyan re li hev kir. Gava belaya mezin derbas bibe Wê negihîje me. Çimkî me derewan ji xwe re kir sitargeh, Me xwe di bin hîleyê de veşart.”
Wê peymana we ya bi mirinê re xera bibe, Wê lihevkirina we ya bi diyarê miriyan re jî rabe. Çaxê belaya mezin derbas bû, Wê ew we di bin lingan de biperçiqîne.
“Çimkî tu bi xerabiya xwe ewle bûyî. Te got: ‘Tu kes min nabîne.’ Zanîn û şehrezabûna te tu şaş kirî. Loma te di dilê xwe de got: ‘Ez heme û ji xeynî min yeka din tuneye.’
Rast e, ew bi lewazî hat xaçkirin, lê belê ew bi hêza Xwedê dijî. Em jî di yekîtiya wî de lewaz in, lê belê bi hêza Xwedê, emê bi wî re ji bo we bijîn.