Li ser vê yekê Êlîşa jê re got: “Gava ew zilam ji bo pêşwaziya te bike, ji erebeyê peya bû, ma ruhê min jî bi te re nehat? Ma niha dema standina zîv û kincan, rez û bexçeyên zeytûnan, pez û dewaran, xulam û xadiman bû?
Hazaêl çû pêşwaziya wî, wekî diyarî jê re bi barê çil deveyan tiştên herî baş ên Şamê birin, hat li pêşiya wî sekinî û got: “Kurê te, Ben-Hadadê Padîşahê Aramê ez şandim ba te ku bipirsim: ‘Gelo ezê ji vê nexweşiyê baş bibim an na?’”
Deryavan tirsiyan û her yekî ji îlahê xwe re kir hewar. Ji bo ku barê gemiyê sivik bikin tiştên tê de avêtin deryayê. Lê Ûnis daketibû embara gemiyê, razabû û ketibû xeweke giran.
Her kesê ku di ber navê min de dev ji mal, an xwişk, an bira, an dê an bav, an zarok an zeviyên xwe berdaye, wê sed qatî li wan bistîne û jiyana herheyî par bistîne.