Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Waiz 11:8 - Kurmanji Încîl

8 Mirovek salên dirêj bijî, Bila di hemûyan de şa be, Lê bila rojên xwe yê tarî bi bîr bîne, Çimkî wê gelek bin. Her tiştê ku tê pûç e.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Waiz 11:8
32 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Beriya ez herim wê dera bêveger, Wî diyarê tarî û siya mirinê,


Diyarê tarî yê taristana kûr, Diyarê bêpergal û siya mirinê, Li dera ku li wir ronahî jî taristana kûr e.’”


Lê mirov dimire û tune dibe, Mirovê hilma xwe ya dawî daye, li ku ye?


Mirov jî wisa radize û ranabe, Heta ezman tune bibe, ew hişyar nabe Û ji xewê nayê rakirin.


Li xwarinê digere û dibêje: ‘Ka li ku ye?’ Dizane ku roja reş li benda wî ye.


Ew ji ronahiyê ber bi tariyê ve tên kaşkirin, Ji dinyayê tên derxistin.


Bi hemû rewnaqiya xwe ji têgihîştinê dûr e însan, Helaq dibe û diçe, wek heywan.


Li heft, heta heşt kesan parve bike, Çimkî tu nizanî wê çi xerabî li ser rûyê erdê çêbe.


Û min di dilê xwe de got: “Ya ku tê serê kesê bêaqil, wê bê serê min jî. Îcar çima ez evqas şehreza bûme?” Loma min di dilê xwe de got: “Ev jî pûç e.”


Îcar min ji jiyanê nefret kir, Çimkî ya ku li ser rûyê erdê dihat kirin, Ji min re giran hat. Her tişt pûç e, Wek ketina pey bayê ye.


Kî dizane ka wê şehreza yan bêaqil be? Dîsa jî wê li ser her tiştî rûne ku min li dinyayê bi ked û şehrezayî dest xist. Ev jî pûç e.


Çimkî Xwedê şehrezayî, zanabûn û şabûnê dide zilamê ku jê razî ye. Îcar Xwedê, karê civandin û danîna ser hev dide yê gunehkar, ji bo ku piştre bide kesê qenc. Ev jî, ji bo mirov pûç û wek ketina pey bayê ye.


Her kes li pey wî ket lê piştî demekê ji padîşahiya wî jî razî neman. Bi rastî ev jî pûç e û wek ketina pey bayê ye.


Zilamek tenê hebû, kesek din li ba wî nebû. Kurê wî û birayê wî jî tunebû, Dîsa jî bi şev û bi roj dixebitî Û çavên wî têr nedibûn. Ma gelo wî ji xwe re nedigot: “Ez ji bo kê bixebitim Û canê xwe ji şahiyê bêpar bihêlim?” Ev jî pûç û tiştekî xerab e.


Gotin çiqas zêde dibe, Mane ewqas kêm dibe. Ma feyde vê ji kê re çêdibe?


Heta yê dewlemend du caran hezar sal bijî û ji hebûna xwe xêrê nebîne, ma herdu naçin derekê?


Di roja firehiyê de şa be, Lê di roja tengasiyê de bifikire Ku herdu roj jî, ji Xwedê ne. Mirov pê nizane, Ka wê di pêşerojê çi bibe.


Kesê gunehkar sed caran xerabiyê bike û rojên xwe dirêj bike jî, dîsa ez baş dizanim ku wê qencî bi yên ku ji Xwedê ditirsin bibe. Çimkî ew bi tirs li pêş wî disekinin.


Îcar min pesnê şabûnê da. Çimkî ji bo mirov li ser rûyê erdê ji xwarin, vexwarin û şabûnê çêtir tiştek tuneye. Di hemû rojên ku Xwedê li ser rûyê erdê, di ber keda wî de daye wî ev e û wê ev jê re bimîne.


Tu here bi şahî nanê xwe bixwe û bi dilgeşî şeraba xwe vexwe. Çimkî Xwedê ji zû ve ji karên te razî maye.


Beriya ku tarî bikeve erdê Û lingên we li çiyayên tariya êvarê biterpile, Xwedayê xwe Xudan birûmet bikin. Çimkî gava hûn li benda ronahiyê ne, Wê Xudan rojê bizivirîne şevereş û taristana kûr.


Wê rojeke tarî û taristanê, Rojeke bi ewr û tariya kûr be. Wekî taristana bi ser çiyayan de hatiye, Refekî kuliyan ê mezin û hêzdar tê. Belayeke wiha ji demên berê ve nehatiye dîtin, Ne jî wê di nifşên bê de were dîtin.


Li ser vê yekê padîşah ji xizmetkaran re got: ‹Dest û lingên wî girêdin û wî bavêjin derve, nav tariyê. Li wir wê bibe girîn û qirçîna diranan.›


Îsa ji wan re got: «Ronahî hê ji bo demeke kurt bi we re ye. Hê ku ronahî bi we re ye, rêve herin, da ku tarî bi ser we de negire. Yê ku di tariyê de rêve diçe, nizane diçe ku derê.


Xwezî biaqil bûna û ev yek fêm bikirana Û li ser dawiya xwe têgihiştî bûna.


ku ji we re digotin: «Di dema dawî de tinazkarên ku li gor xwestekên xwe yên nepak rêve diçin, wê derkevin.»


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ