7 Ronahî şîrîn e, Dîtina rojê bi çavan xweş e.
Wî canê min ji ketina çala mirinê rizgar kir, Wê jiyana min ronahiyê bibîne.’
Ku canê wî ji çalê vegerîne Û bi ronahiya jiyanê geş bibe.
Çimkî te canê min ji mirinê rizgar kir, Lingê min ji terpilînê parast; Va ye ez di ronahiya jînê de, Li pêş Xwedê rêve diçim.
Çimkî Xudan Xwedê roj û mertal e. Kerem û berziyê dide; Ji her kesê ku bi durustî dimeşe, tu qenciyê nadirixîne.
Ronahiya çavan şahiyê dide dilan, Xebera baş hestiyan dişidîne.
Zordar û feqîr rastî hev tên, Yê ku ronî dide çavê herduyan, Xudan e.
Hê ku roj û ronahî, heyv û stêr li te tarî nebûne, Hê ku ewr piştî baranê bi şûn de nehatine, Di rojên xortaniya xwe de, tu Afirîner bi bîr bîne.
Ne wî roj dîtiye û ne jî bi tiştekî dizane. Dîsa jî rihetiya wî ji yê din çêtir e.
Şehrezayî bi qasî mîrasê baş e Û bi kêrî yên ku tavê dibînin tê.
da ku hûn bibin zarokên Bavê xwe yê li ezmanan. Çimkî ew tava xwe hem li ser xeraban û hem jî li ser qencan dertîne û barana xwe bi ser rast û nerastan de dibarîne.
