Ji ber ku Navotê Yîzreyêlî gotibû: “Ez milkê bav û kalên xwe nadim te,” Ahav xeyidî û bi hêrs ket qesra xwe. Li ser nivînan xwe pal da, mirûzê xwe tirş kir û nan nexwar.
Paşê Xudan got: “Tu li ber wê şînahiyê dikevî ku te di ber de ked nedaye û mezin nekiriye. Ew şînahiya ku di şevekê de şîn bû û di şevekê de jî hişk bû.
Gava tav derket, Xwedê bayekî rojhilat ê bi şewat rakir. Tavê li serê Ûnis xist û ew sist bû. Wî xwest ku bimire û got: “Ji bo min mirin, ji vî halî çêtir e.”