Dawid wiha bersiva wan da: “Dema ku zarok dijiya min rojî digirt û digiriyam. Ji ber ku, min digot: ‘Ma kî dizane, dibe ku Xudan keremê bide, ew ji min re bibexişîne û zarok bijî.’
Niha rê û kirinên xwe rast bikin û guh bidin dengê Xwedayê xwe Xudan. Wî çaxî wê Xudan jî fikra xwe biguherîne û pêk neyîne ku xerabiya ku gotibû wê bîne serê we.
Padîşahê min, bila şîreta min ji bo te xweş be: Bi kirinên rast, gunehên xwe û bi alîkariya ketiyan, xerabiyên xwe bişikêne û dev ji wan berde. Bi vî awayî belkî rihetiya te bê dirêjkirin.”
Wî ji Xudan re dua kir û got: “Ax, ya Xudan, hê gava ez li welatê xwe bûm, ma min ev negot? Ji ber vê yekê ez yekser reviyam Tarşîşê. Min dizanibû tu Xwedayekî keremdar û dilrehm î, tu zû hêrs nabî, dilovaniya te zêde ye û tu dev ji cezakirinê berdidî.
Tevahiya nefsbiçûkên welêt Yên ku bi rê û rêbazên Xudan dikin, Li Xudan bigerin! Li edaletê bigerin, Li nefsbiçûkiyê bigerin. Dibe ku di roja hêrsa Xudan de Hûn bên parastin.
Loma jî çawa ku kunêr û mişkan vî welatî xera dikin, hûn jî wisa bikin. Bi vê yekê, Xwedayê Îsraêl rûmetdar bikin. Dibe ku Xwedayê wan cezayê li ser we, welatê we û îlahên we kêmtir bike.