Naeman got: “Lava dikim, qet nebe bila barê du hêstiran ax ji bo min bê dayîn. Çimkî êdî wê ev xulamê te, ji bilî Xudan, wê ji tu îlahekî re, ne qurbana şewitandinê ne jî qurbaneke din pêşkêş bike.
Gotina Xudan ev e: “Ma hûn ji min natirsin? Hûnê li pêş min nelerizin? Min sêlak kir sînorê deryayê û qanûneke herheyî Ku ew jê nikare derbas bibe. Pêlên wê rabin jî, nikare bi ser bikeve, Bike xuşîn jî, nikare derbas bike.
Fermana min e, bila hemû mirovên di padîşahiya min de dijîn ji Xwedayê Daniyêl bitirsin û bilerizin. “Xwedayê Jîndar ew e, Wê her û her hebe. Wê padîşahiya wî hilneweşe, Serweriya wî her û her e.
Gazî Xudan kirin û gotin: “Ya Xudan, em ji te lava dikin, nehêle ku em ji ber vî mirovî helak bibin. Gunehê wî nexe stûyê me. Ya Xudan, te çawa xwest wisa jî kir.”
Milyaketê Xudan got: “Heke tu min bigirî, ez nanê te naxwin. Tu qurbana şewitandinê pêşkêş bikî, divê tu pêşkêşî Xudan bikî.” Çimkî Manoah fêm nekiribû ku ew milyaketê Xudan e.