Sefanya 3:9 - Kurmanji Încîl

⁹ “Wî çaxî ezê lêvên miletan pak bikim Ku hemû gazî navê Xudan bikin Û mil bi mil ji min re xizmetê bikin.

Sefanya 3:9 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Destpêk 11:1

Di destpêkê de zimanê mirovên tevahiya dinyayê yek bû û wekî hev dipeyivîn.

Destpêk 4:26

Kurekî Şêt jî çêbû û wî navê Enoş lê kir. Gazîkirina navê Xudan wê demê destpê kir.

Zebûr 113:3

Ji derketina rojê heta çûna wê ya ava, Hêjayî pesindanê ye navê Xudan!

Zebûr 22:27

Wê çar aliyên dinê bibîr bîne û vegere Xudan, Û hemû milet wê li pêş te herin ser çokan.

Îşaya 19:18

Wê rojê wê li welatê Misrê pênc bajar hebin ku bi zimanê Kenanê dipeyivin. Wê ev bajar ji Xudanê Karîndar re sonda hevalbendiyê bixwin. Wê navê bajarekî ji wan bibe “Bajarê Tavê.”

Îşaya 57:19

Yê ku fêkiyê lêvan diafirîne ez im.” Xudan dibêje: “Aştî li ser yê ku dûr e Û aştî li ser yê ku nêzîk e. Ezê şifayê bidim hemûyan.”

Îşaya 6:7

Wî ew bi devê min ve danî û got: “Va ye, ev agir li lêvên te ket. Loma sûcê te hat rakirin û gunehê te hat bexişandin.”

Yêremya 16:19

“Ya Xudan! Tu hêz û keleha min î, Di roja teng de cihê reva min î! Wê milet ji binê dinyayê, Werin ba te û bêjin: ‘Bav û kalên me tenê derew, tiştên pûç, Pûtên bi kêrî wan nehatin, mîras standin.’

Habaqûq 2:14

Çawa av deryayan tije dike, Dinya jî wê bi zanîna rûmeta Xudan tije bibe.

Sefanya 2:11

Wê Xudan li dijî wan tirsdar be, Wê tevahiya îlahên dinyayê bihelîne. Wê hemû miletên li keviyên deryayê Ji cihê xwe biperizin wî.

Zekeriya 14:9

Wê Xudan bibe padîşahê tevahiya dinyayê. Wê rojê wê Xudan yek be û wê navê wî yek be.

Zekeriya 2:11

“Wê rojê wê gelek milet bi Xudan ve bên girêdan. Wê bibin gelê min. Ezê di nav te de rûnim.” Tê bizanî ku Xudanê Karîndar ez şandime ba te.

Metta 12:35

Mirovê qenc ji xezîna dilê xwe ya qenc tiştên qenc derdixe, lê mirovê xerab ji xezîna dilê xwe ya xerab tiştên xerab derdixe.

Efesî 4:29

Bila qet gotina xerab ji devê we dernekeve, lê belê ji bo perwerdekirinê çi qenc e – wek ku lazim e – wê bêjin, da ku ew ji guhdaran re keremdar be.

Peyxam 11:15

Milyaketê heftan li boriyê xist û li ezmên dengên mezin çêbûn ku digotin: «Padîşahiya dinyayê bû ya Xudanê me û ya Mesîhê wî. Ewê her û her padîşahiyê bike».