“Lê niha, ji bo demeke kurt, Xwedayê me Xudan li ber me ket û wî ji me hinek kesên filitî û saxmayî berda û singekî cihê xwe yê pîroz bide me ku çavên me ronî bike û bi koletiya me debara me bike.
Kî di nav we de ji Xudan ditirse Û guhdariya dengê xulamê wî dike? Kesê ku di tariyê de diçe û ronahiya wî tuneye, Bila bi navê Xudan ewle be û xwe bispêre Xudan.
Li welêt dehyeka mirovan jî bimîne, Wê dîsa bê şewitandin. Wekî darberû û darmaziyan, gava qelibîn, Wê tenê qurmê wan bimîne. Ziriyeta pîroz wê wekî wî qurmî be.”
Gotina Xudan ev e: “Di wan rojan û di wê demê de Wê li sûcê gelê Îsraêl bigerin, lê wê tunebe. Wê li gunehên gelê Cihûda bigerin, lê wê nebînin. Çimkî ezê wan kesan bibexişînim ku min sax hiştine.
Wê welatê Aşûrê bi şûr Û welatê Nemrûd bi şûrên tazî şivantiyê bikin. Heke Aşûrî derbasî sînorê me bibin û pê li welatê me jî bikin, Wê ev rêber me rizgar bikin.
Loma min pezên ji bo serjêkirinê hatine veqetandin, bi taybetî yên bindest, çêrandin. Min du gopal dan destê xwe. Min ji yekê re got: “Kerem.” Ji ya din re got: “Yekîtî.” Bi vî awayî min pez çêrandin.
Birayên min ên hezkirî, guhdar bin. Ma Xwedê belengazên li dinyayê nebijartine ku di baweriyê de dewlemend bin û bibin wêrisên wê padîşahiya ku wî soz daye wan ên ku ji wî hez dikin?