Piştî Mûsa û Harûn çûn ba Firewn, wan jê re got: “Xwedayê Îbraniyan Xudan wiha dibêje: ‘Heta kengê tê xwe li ber min nizim nekî? Gelê min berde ku xulamiya min bike.
Xudan wiha dibêje: “Ezê hemû cîranên xwe yên xerab ên ku dest davêjin mîrasa ku min daye gelê xwe Îsraêl, ji welatên wan ji kokê rakim. Ezê Mala Cihûda jî, ji nav welatên wan rakim.
Qirêjiya wê bi dawa wê ve ye, Li ser dawiya xwe nefikirî. Ketina wê şaş û metel hişt Û tu teselîkarê wê tunebû. Dibêje: “Ya Xudan! Tengasiya min bibîne, Çimkî dijminê min bi ser ket!”
Ez Nebûxadnessar, ez ji Padîşahê Ezmanan re spasdar im. Ez pesnê wî didim û wî berz dikim. Çimkî hemû karên wî rastî û riyên wî dadperwerî ne. Ew dikare yên ku di riya quretiyê de dimeşin nizim bike.”
Quretiya dilê te, tu xapandî! Ya kesê ku di şikeftên zinaran de rûdinî, Ya kesê ku mala xwe li bilindciyan ava dike! Tu di dilê xwe de dibêjî: ‘Kî dikare min bîne xwarê?’
Xortno, bi vî awayî bi ya rihspiyan bikin û hemû li hember hev nefsbiçûk bin. Çimkî: «Xwedê li hember pozbilindan disekine Lê keremê li nefsbiçûkan dike.»