Şûrê Xudan bi xwînê tije bû. Bi bez têr bû, Bi xwîna berx û nêriyan Û bi bezê gurçikên beranan. Çimkî qurbaneke Xudan li Bosrayê, Serjêkirina wî ya mezin li welatê Edomê heye.
“Çimkî ew roj, roja Reb Xudanê Karîndar e. Ev, roja tolhildanê ye ku ew ji neyarên xwe tolê bistîne. Wê şûr bixwe û têr bibe, Wê têra xwe ji xwîna wan vexwe. Çimkî li herêma bakur, li kêleka Çemê Feratê, Qurbana Reb Xudanê Karîndar heye.
Dengê Xudan li pêş artêşa wî bilind dibe, Artêşa wî pir zêde ye Û kesê gotina wî pêk bîne hêzdar e. Çimkî roja Xudan mezin û gelek tirsdar e, Kî dikare li ber xwe bide?
Çaxê merivê mirî were ku cendek ji malê bîne û bişewitîne, Wê ji kesê li malê re bêje: “Ma li ba te kesekî din heye?” Ewê jî bêje: “Na.” Wê gavê wê bêje: “Hiş be! Divê navê Xudan neyê hildan.”
Xudanê Karîndar dibêje: “Va ye ew roj tê, wekî tenûrê dişewite. Wê tevahiya qure û xeraban bibin pûş. Wê rojê wê wan bişewitîne. Wê ne kok ne jî çiqil bihêle.
Piştre wî hin xizmetkarên din şandin û got: ‹Ji yên vexwendî re bêjin: Min şîva xwe amade kiriye; conega û dewarên min ên dermale hatine şerjêkirin û hemû tişt amade ye. Kerem bikin, werin dawetê.›
Îcar em dizanin her tiştê ku Şerîet dibêje, ji wan mirovan re dibêje ku di bin Şerîetê de ne, da ku her dev bê girtin û hemû dinya li ber Xwedê sûcdar be.
Lê camêr, tu kî yî ku tu li hember Xwedê bersîvê didî? Gelo tiştê ku ji herriyê hatiye çêkirin, ji yê ku ew çêkiriye re dibêje: «Te çima ez weha çêkirim?»
Wî got: “Belê xêr e, ji bo aştiyê hatim. Hatim ku qurbanê pêşkêşî Xudan bikim. Rabin û bi min re werin.” Samûêl, gazî Yêşa û zarokên wî kir ku werin ser qurbanê.