6 Dema ku ew hat ba Dawid, li ber wî xwe tewand. Dawid got: “Mefîboşet tu yî?” Mefîboşet lê vegerand: “Belê ez im ezbenî.”
Îbrahîm serê xwe rakir û dît ku sê kes li ber wî sekinîne. Çaxê ku wî ew dîtin, ji ber deriyê konê xwe beziya, hat pêşiya wan û deverû çû erdê.
Aqûb bi xwe derbasî pêşiyê bû û çaxê ku nêzîkî birayê xwe bû, heft caran xwe tewand erdê.
Gava Şawûl zivirî û ez dîtim, gazî min kir. Min jî got: ‘Keremke, ez li vir im.’
Padîşah got: “Her tiştê Mefîboşet yê te ye.” Sîva got: “Ez li ber te xwe ditewînim, xweyê min padîşah! Bila dilê te hergav bi min xweş be.”
Lê padîşah, bi Yonatanê kurê Şawûl re, ji bo sonda ku li ber Xudan xwaribû, Mefîboşetê kurê Yonatan parast.
Kurekî Yonatanê kurê Şawûl hebû ku navê wî Mefîboşet bû. Lingên wî kulek bûn. Dema xebera mirina Şawûl û Yonatan ji Yîzreyêlê gihîşt, Mefîboşet pênc salî bû. Dadika wî jî ew hilgirtibû û revandibû. Lê di lezandina revê de, zarok ketibû û kulek bûbû.
Li ser vê yekê, padîşah ji mala Maxîr gazî kurê Yonatan kir.
Yonatan bavê Merîv-Baal bû. Merîv-Baal bavê Mîxa bû.
Gava xort çû, Dawid ji başûrê kevir rabû ser xwe û sê caran deverû çû erdê. Wan hev ramûsa û li ser hev de giriyan. Lê Dawid zêdetir digiriya.
Avîgayil dema ku Dawid dît, yekser ji kerê peya bû, xwe avêt ber lingê Dawid.