Gava Dawid ji bo pîrozkirina malbata xwe vegeriya, Mîkala keça Şawûl derket derve ku pêşwaziya wî bike. Ji Dawid re got: “Padîşahê gelê Îsraêl îro çi navekî xweş bi pey xwe xist! Mîna kesekî bêqîmet, te xwe li ber cariyeyên xulamên xwe tazî kir.”
Silêman dotira rojê gel şand konên xwe. Gel jî padîşah pîroz kir û ji ber tevahiya qenciya ku Xudan nîşanî Dawidê xulamê xwe û gelê xwe Îsraêl kiriye, bi şahî û dilgeşî çû.
Nehemya ji wan re got: “Herin xwarinên bi rûn bixwin, tiştên şîrîn vexwin û ji wan kesan re bişînin ku haziriya xwe nekirine. Çimkî îro ji bo Rebê me pîroz e. Xemgîn nebin, çimkî hêza we şahiya Xudan e.”
Xudan dîsa ji min re got: “Here ji jinika ku yarê wê heye û zinakariyê dike hez bike, çawa Xudan ji Îsraêliyên ku berê xwe dan îlahên din û dil dan bastîqê tirî hez dike.”
Min di her tiştî de nîşanî we da, ku divê em bi vî awayî gelek bixebitin û alîkariya lewazan bikin û peyvên Xudan Îsa bînin bîra xwe; wî bi xwe digot: ‹Bextewariya dayînê ji ya standinê mezintir e.›»