Gava Dawid ji bo pîrozkirina malbata xwe vegeriya, Mîkala keça Şawûl derket derve ku pêşwaziya wî bike. Ji Dawid re got: “Padîşahê gelê Îsraêl îro çi navekî xweş bi pey xwe xist! Mîna kesekî bêqîmet, te xwe li ber cariyeyên xulamên xwe tazî kir.”
Dawid, tevahiya Lêwiyiyên ku sindoq hildigirtin, stranbêj û Kenanyayê serkarê sazbendiyê, xiftanên kitan li xwe kiribûn. Dawid êfoda kitanê tenik jî li xwe kiribû.
Yîftah vegeriya mala xwe ya li Mîspayê. Dît ku keça wî li defê dixe, direqise û tê pêşiya wî. Ew zaroka wî ya yekta bû. Ji xeynî wê ne kur, ne jî keça wî hebû.
Ji nava tevahiya eşîrên Îsraêl, min bavkalê te ji xwe re kahin hilbijart ku li ser gorîgeha min qurbanan pêşkêş bike, bixûr pêxe û bi êfodê daxwaza min hîn bibe. Bi ser de jî hemû pêşkêşiyên şewitandinê ên Îsraêliyan anîn, min wan da mala bavkalê te.
Li ser vê yekê padîşah, emir da Doêg û got: “Tu here kahinan bikuje.” Doêgê Edomî jî çû kahin kuştin. Wê rojê Doêg, heştê û pênc kesên ku kirasê kahintiyê yê kitan li wan bûn kuştin.